جايگاه فناوري مدرن در نارسايي كالبدي ابنيه معاصر تجاري از منظر معماري: (مطالعه موردي ابنيه تجاري مناطق 1 و 3 تهران)

همواره نسبت ميان فناوري و معماري مدرن را از ديدگاه هاي گوناگوني بررسي كرده اند. به طور كلي مي توان گفت كه نيازهاي معماري و مسيري كه معماري امروز در آن گام بر مي دارد منجر به پديدار شدن فناوري نوين مي گردد. پژوهشگران نقش فناوري را در پيدايش معماري مدرن بسيار مهم مي دانند و برخي ريشه به وجود آمدن معماري امروز را در ايجاد نگاه هاي نوين به تكنولوژي مي دانند. تكنولوژي مدرن در عرصه هاي مختلف معماري معاصر ايران نيز حضور فعال و جدي دارد و آثار آن در اشكال، فضاها و كالبد اثر معماري نمايان است اما از تأثيرات آن غفلت شده و بدان به مثابه ابزاري خنثي و بي اثر نگريسته شده است. چنيننگاه و نگرشي به تكنولوژي سبب شده تا در كالبد ابنيه شاهد خلل و نارسايي هايي باشيم. آنچه در اين مقاله مورد پژوهش و بررسي قرار گرفته است نسبت ميان تكنولوژي و معماري صرف نيست بلكه با شناخت از اين نارسايي هاي كالبدي به دنبال اين هستيم كه آيا شناخت و به كاربردن صحيح و دقيق و مناسب اين فناوري به تنهايي برطرف كننده نارسايي هاي كالبدي ابنيه مدرن امروز ما هستند؟ آيا فقدان دانش كافي و عدم تسلط معماران به آن پديدار آورنده اين نارسايي ها هستند؟ در پايان براي پاسخ سوالات اين چنيني به مطالعه دقيق كالبدي برخي ابنيه تجاري (در منطقه 1 و 3 شهرداري تهران) از منظر معماري مي پردازيم.