نورپردازي و ايجاد امنيت رواني در محيط هاي يادگيري

بهداشت رواني دانش آموزان، اگر نگوييم بيشتر از سلامت جسماني آنها حائز اهميت است لااقل به همان اندازهم هم و قابل توجه مي باشد. در علم روانشناسي، بهداشت رواني به قابليت برقراري ارتباط، هماهنگي با ديگران،تغيير و اصلاح محيط فردي و اجتماعي، حل تضادها و تمايلات شخصي به طور منطقي، عادلانه و مناسب گفته مي شود. محيط هاي يادگيري بايد هماهنگ با نيازهاي روحي و خواسته هاي رواني دانش آموزان طراحي گردد.دانش آموزي كه از امنيت رواني برخوردار است قادر مي باشد به خود احترام گذارد و مي تواند توانايي هايش رادرحد واقعي و همانطور كه هست قلمداد كند، در مدرسه ارتباط خوبي با همكلاسي هايش برقرار سازد ودوستي و احترام ديگران را جلب نمايد. اين شخص در آينده از اعتماد به نفس بالا و روحيه اي شاد برخوردارمي باشد. دانش آموزاني كه از امنيت رواني برخوردار هستند، مي توانند از مهارتهاي گوناگوني كه در مدرسهكسب مي كنند با اعتماد به نفس كامل و به موقع استفاده نمايند و در مواقع حساس درست تصميم گيرند.يادگيري بخش مركزي از زندگي يك انسان است و مدرسه نقش مؤثري را در يادگيري ايفا مي نمايد. انسان دردوره اي از زندگي خود حداقل 6 ساعت از شبانه روز را در محيط هاي آموزشي سپري مي نمايد و بخشي ازراحتي جسمي و رواني او به محيط فيزيكي مدرسه برمي گردد. عمده ترين فعاليتي كه در يك فضاي آموزشي صورت مي گيرد، كار بصري، توجه، تمركز و يادگيري است؛ بنابراين يك فضاي آموزشي مناسب بايد شرايطي رافراهم سازد تا اين فعاليتها به بهترين وجه ممكن انجام گيرد. در يك مدرسه تنها كلاسهاي درس به عنوان فضاهاي يادگيري مطرح نمي باشد بلكه تمامي فضاهاي مدرسه از جمله ورودي، راهروها و فضاهاي جمعي،حياط، فضاهاي انعطاف پذير و ... و نيز جزيياتي مانند رنگ ها، نورپردازي، بافت و مصالح و ... در فرآيند يادگيري مؤثر ميباشد. وجود شرايط محيطي مناسب و مطلوب مي تواند در يادگيري صحيح مناسب باشد. از جمله عوامل قابل كنترل و قابل اندازه گيري در محيط هاي يادگيري جهت دستيابي به شرايط محيطي مطلوب عبارتنداز: عامل نور. دراين مقاله سعي برآن داريم، تأثيرات نور را بر انسان و محيط هاي انساني (نمونه موردي: فضاهاي آموزشي) و نيز چگونگي تأمين شرايط و آسايش مطلوب براي انسان را مورد بررسي قرار دهيم.