تخصيص اجزاي مازاد در سيستم هاي چندفازي با زمان هاي غير قطعي

در بسياري از محصولات مهندسي صنايع مختلفي مانند هوافضايي، هسته اي و انتقال قدرت و ... يك محصول در طول عمر خود با شرايط مختلف كاري و اهداف مختلفي روبرو خواهد شد. به عنوان مثال يك هواپيما در طول پرواز شرايط مختلفي را طي مي كند (بلند شدن ، اوج گيري، پرواز و فرود كه در هر مرحله با توجه به هدف سيستم امكان دارد فشار كاري سيستم و اهداف هر مجموعه متفاوت باشد . به هر مرحله از سيستم كه شرايط كاري و با هدف سيستم متفاوت مي گردد ، فاز گفته مي شود و محصول به عنوان يك سيستم چندفازي شناخته مي گردد. تخمين زمان فازهاي يك ماموريت وابسته به مانگاري شرايط كاري و نحوه تكميل اهداف آن دقت شبيه سازيها و ... مي باشد و در بسياري از مواقع تخمين زمان اين فازها با عدم قطعيت همراه است. تخصيص اجزاي مازاد به عنوان متداول ترين روش بهبود قابليت اطمينان در سيستم هاي مهندسي شناخته مي گردد. با توجه به تغيير مشخصات اجزاي مازاد و عملكرد متفاوت انواع اجزاي مازاد در شرايط كاري مختلف نياز است تا در تخصيص اجزاي مازاد، اطلاعات و عملكرد اجزاي مازاد در هر فاز مورد نظر قرار گيرد. همچنين قابليت اطمينان يك مجموعه وابسته به زمان كاري آن مجموعه دارد و اهميت زمان در تخصيص اجزاي مازاد نيز قابل توجه مي باشد. اين مقاله مدل جديدي را براي تخصيص اجزاي مازاد در سيستم هاي چند فازي با زمان هاي غير قطعي ارائه مي دهد كه در آن با تخمين ميانگين و واريانس قابليت اطمينان كل به دنبال حداقل سازي ضريب تغييرات سيستم خواهيم بود