تحليل ساختار فضايي جمعيت سكونتگاه هاي شهري و روستايي استان هاي مرزي غرب ايران در آمايش سرزمين ايران و لزوم سياست گذاري هاي آن (1395-1365)

بررسي ها و مطالعات جغرافياي جمعيت، به علت پرداختن به موضوع جمعيت با ديد جغرافيايي، از اهميت و جايگاه ويژه اي برخوردار است. يكي از نواحي حساس و مهم در كشورها نواحي مرزي مي باشد كه بحث تحولات جمعيتي در آنها به دليل نقش پررنگ جمعيت پايدار جهت رشد و شكوفايي منطقه و بالا رفتن امنيت در اين نواحي از ضرورت خاصي برخوردار است. در اين پژوهش با روش توصيفي - تحليلي و استفاده از نظرات كارشناسان و همچنين استفاده از نتايج سرشماري هاي سي سال گذشته (1365-1395) به بررسي تحولات جمعيتي و نرخ رشد جمعيت كل، جمعيت نقاط شهري و نقاط روستايي استان هاي مرزي غرب كشور پرداخته است. سپس با استفاده از مدل ANP سياست هاي جمعيتي در مناطق مرزي به پرسش گذاشته شدند، نتايج تحقيق نشان داد كه سياست هاي تناسب جمعيتي در مناطق مرزي غرب كشور موثر ترين سياست جمعيتي شناخته شد.

Population geographic surveys and studies are of particular importance due to addressing the subject with geographic visions. One of the most sensitive and important areas in the border regions is that the issue of demographic changes is of particular importance due to the high role of the sustainable population for the region's growth and prosperity in these areas. In this research, using descriptive-analytical method and using experts' opinions and also using the results of censuses of the past thirty years (1965-1365), we studied demographic changes and growth rate, population, population of urban areas and rural areas of border provinces. West of the country. Then, using the ANP model, demographic policies were questioned in the border regions. The results of the research showed that demographic suitability policies in the western border regions of the country were recognized as the most effective demographic policy.