تحليلي بر رابطه احساس امنيت زنان با ويژگي هاي كالبدي در شهر مراغه

در ايران حضور زنان در حوزه عمومي جامعه، عموما با مسائل عمده فرهنگي اجتماعي و اقتصادي گسترده اي مواجه مي باشد. بخشي از اين حضور ضعيف را مي توان ناشي از ناكارآمدي و بي توجهي برنامه ريزي شهري در طراحي فرم و كالبد مناسب با ويژگيهاي جسمي و روحي جامعه زنان عنوان نمود. به عبارتي برنامه ريزي شهري در ايران نسبت به در بر گيري نيازهاي زنان به نوعي دچار كوري جنسيتي شده است. اين پژوهش با اين هدف به بررسي رابطه احساس امنيت زنان با ويژگي هاي كالبدي در شهر مراغه پرداخته است. نوع پژوهش توصيفي تحليلي مي باشد، داده ها با استفاده از نرم افزار minitabمورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند همچنين براي تحليل داده ها از ازمون Tتك نمونه استفاده شده است. نتايج يافته ها نشان مي دهد كه ميزان احساس امنيت جامعه مورد در شهر مراغه كمتر از ميانگين مطلوب مي باشد و اين ميزان عدد 2/18 بوده كه از حد مبنا كه 3 مي باشد كمتر است پس مي توان نتيجه گرفت كه وضعيت كالبدي شهر بصورت مطلوب پاسخگوي امنيت زنان نمي باشد.

In Iran, the presence of women in public areas of the society is generally associated with sociocultural and economic issues. The reason for this pale contribution and presence is partly because of the inefficiency and ignorance of urban planning in designing forms and styles that are in accordance with the physical and spiritual characteristics of the women in society. In other words, it can be said that urban planning in Iran is somehow suffering from gender bias, and therefore it is ignoring women's needs. Current paper aims at studying the relationship between the women feeling secure and the urban fabric in Maragheh city. The type of the study is descriptional -analytical , collected data have been analyzed using Minitab software, also one-sample t-test has been used for studying the data. The results of the study show that women in Maragheh feel less secure than the standard average the obtained number is 2.18 while the optimal average is 3. Therefore it can be concluded that urban fabric in Maragheh does not meet women's expectations and needs for security, appropriately.