سنجش شاخص اقتصادي و اجتماعي مؤثر بر كيفيت زندگي زنان شهر اردكان

تحقيق موردنظر، از نوع هدف كاربردي و به لحاظ روش تحقيق ، توصيفي – تحليلي مي باشد. جامعه آماري در اين پژوهش زنان بالاي 15 سال شهر اردكان مي باشند، كه با استفاده از فرمول كوكران 370 نفر از زنان انتخاب شدند و پرسشنامه ها به روش ، نمونه گيري خوشه اي بين زنان در شهر توزيع گرديد. در نهايت اطلاعات استخراج شده از پرسشنامه، با استفاده از آزمون t تك نمونه اي براي سنجش رابطه شاخص ها با كيفيت زندگي زنان شهر اردكان مورداستفاده قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه سنجش كلي ميانگين رضايتمندي زنان شهر اردكان از شاخص هاي اجتماعي و اقتصادي در شرايط مطلوبي قرار ندارد چرا كه، ميانگين اين شاخص ها در سطحي پايين تر از حد متوسط قرار دارند به گونه اي كه در شاخص اجتماعي ميانگين به دست آمده از نظرات پاسخگويان ( 50/51) است كه نسبت به حد متوسط محاسبه شده (51) در سطحي پايين تر قرار دارد. شاخص اقتصادي نيز با ميانگين ( 16/44 ) در سطحي پايين تر از حد متوسط (21) قرار دارد. اما به طور كلي ، سطح معناداري اين دو شاخص ( 0/ 000) حاكي از توافق معنادار زنان در اين زمينه است

This research is applied in a descriptive-analytical way. The statistical population of this study are women over 15 years of age in Ardakan city. Using Cochran's formula, 370 women were selected and questionnaires were distributed by cluster sampling method among women in the city. Finally, the information extracted from the questionnaire was used by a one-sample t-test to measure the relationship between the indices and the quality of life of women in Ardakan city. The results of the research showed that the overall assessment of the average satisfaction of women from the social and economic indicators is not favorable. The average of these indicators in the lower level is moderate, so that in the average social indicator, the average is obtained from respondents' views (51/50), which is lower than the calculated level (51). The economic index is also low (16.44) at the lower level (21), but in general, the significance level of these two indicators (0.000) indicates a meaningful agreement of women in this regard