سنجش رضايت مندي معلولين از پارك هاي شهري (مطالعه موردي: پارك هاي 5 گانه كرمان)

معلوليت به مثابه پديده اي زيستي و اجتماعي، واقعيتي است كه تمام جوامع، اعم از كشورهاي صنعتي و غير صنعتي با آن مواجه هستند. ارزيابي فضاهاي عمومي با توجه به نيازهاي معلولان و جانبازان و برنامه ريزي براي آن يكي از ضروريات هر جامعه، بخصوص جامعه است كه بعد از جنگ تحميلي با جمع كثيري از جانبازان و معلولان مواجه شده است. مناسب سازي فضاهاي شهري براي معلولان جسمي، از جمله رويكردهاي عدالت محور در برنامه ريزي و مديريت شهري محسوب مي شود. با اين وجود بسياري از عرصه هاي عمومي شهري همچون معابر، پاركها و مراكز شهري در اغلب شهرهاي ايران نظير كرمان با معضل نامناسب بودن فضا براي استفاده معلولان و عابرين پياده مواجه اند. در اين مقاله به تعيين ميزان رضايت مندي معلولين از عملكرد 5 پارك در سطح شهر كرمان پرداخته شده است، اين تحقيق كاربردي و روش تحقيق نيز توصيفي- تحليلي است. جهت جمع آوري داده نيز از روشهاي پيمايشي و اسنادي استفاده شده است. جهت گردآوري اطلاعات پرسشنامه اي تنطيم و 100 نفر از افراد معلول به آن پاسخ داده اند همچنين، از نرم افزار SPSS جهت تجزيه و تحليل و با استفاده از مدل آنتروپي شانون داده ها وزن دهي و از تكنيك VIKOR پاركها رتبه بندي شده است. بر اساس نتايجي كه از پرسشنامه و تحليل با نرم افزار SPSS و تكنيك VIKOR بدست آمده است رتبه بندي پارك ها براساس درصد رضايت مندي جامعه نمونه به ترتيب پارك مادر رتبه اول ، پارك شورا رتبه دوم، پارك پرديسان قائم رتبه سوم، پارك مطهري رتبه چهارم، پارك جنگلي رتبه آخر را كسب كرده اند. با اين وجود، هيچ كدام از پارك هاي مورد مطالعه رضايت مندي معلولين را به همراه نداشته اند.