كليدواژه :
SAW , آب , آنتروپي , آمايش , توسعه
چكيده فارسي :
پيشرفت اقتصادي يكي از عوامل مهم توسعه است ولي تنها عامل نيست، دليل آن اين است كه توسعه صرفا پديده اي اقتصادي نيست. در كشورهاي در حال توسعه، كيفيت زندگي مردم دستخوش نابرابري هاي منطقه اي عظيمي است كه در بسياري موارد، به سرعت در حال افزايش است. مساله آمايش سرزمين، توزيع جغرافيايي بهينه منابع، فعاليت ها و مشاغل است. در واقع مديريت عقلايي فضاست. به منظور آينده نگري و براي دست يابي به يك برنامه ريزي صحيح و تحقق امر توسعه، نيازمند سنجش ميزان توسعه يافتگي مناطق بر اساس متغيرهاي موثر بر آمايش سرزمين هستيم. اين پژوهش در پي تعيين رتبه توسعه يافتگي شهرستانهاي استان تهران براساس يكي از متغيرهاي موثر بر آمايش سرزمين يعني متغير آب است. نوع پژوهش توصيفي- تحليلي، رويكرد حاكم بر آن كمي و از لحاظ هدف كاربردي مي باشد. گردآوري اطلاعات به روش كتابخانه اي مبتني بر فيش برداري از كتب و نشريات داخلي و خارجي بوده، همچنين داده هاي شاخص هاي آبي از سالنامه آماري استان تهران كه توسط سازمان مديريت و برنامه ريزي استان تهران در زمستان 1396 انتشار يافته، مستخرج گرديده است. براي رتبه بندي شهرستانهاي استان تهران از روشهاي تصميم گيري چند شاخصه استفاده گرديده، كه بدين منظور براي وزن دهي شاخص ها از روش آنتروپي و براي تجزيه و تحليل داده ها از روش SAW بهره برده شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه بر اساس شاخص هاي آبي ترتيب رتبه بندي شهرستانهاي استان تهران به ترتيب زير مي باشد: تهران، شهريار، بهارستان، اسلامشهر، رباط - كريم، ري، دماوند، ورامين، پاكدشت، پرديس، ملارد، قرچك، قدس، شميرانات، پيشوا و فيروزكوه.
چكيده لاتين :
Economic progress is one of the main factors of development, but it is not the only factor. The reason is that development
is not merely an economic phenomenon. In developing countries, people's quality of life has undergone huge regional
inequalities, which in many cases are rising rapidly. The issue of Land use planning is an optimal geographical
distribution of resources, activities and occupations. In fact, that is rational management of space. In order to foresight
and achieve a proper planning and implementation of the development, we need to measure the extent of the development
of the regions based on the variables affecting land use planning. This research seeks to determine the developmental
rank of the cities of Tehran province based on one of the variables affecting land use, namely, the water variable. The
type of research is descriptive-analytic, its approach is quantitative and in terms of its purpose. The collection of
information was based on a library-based method from books and internal and external publications. Also, the data of the
water indicators have been extracted from the Tehran Province Statistical Yearbook published by the planning and
management organization of Tehran Province in the winter of 1396. The Multi Criteria Decision Making methods has
been used to rank the cities of Tehran province. The results of the research show that according to the water indicators,
ranking of the cities of Tehran province is as follows: Tehran, Shahryar, Baharestan, Eslamshahr, Robatkarim, Rey,
Damavand, Varamin, Pakdasht, Pardis, Malard, Gharchak, Ghods, Shemiranat, Pishva and Firoozkuh.
