برنامه ريزي توسعه روستايي ايران با تأكيد بر رويكرد آينده نگاري

تحقق اهداف توسعه روستايي با وجود ماهيت پيچيده فرايندهاي اجتماعي اقتصادي، عدم قطعيت هاي محيطي و چالش هاي پيش روي مناطق روستايي، به اتخاذ رويكردهاي مناسب و ابزارهاي نوآورانه در برنامه ريزي توسعه متكي است. در اين راستا اگرچه قابليت هاي مديريت سنتي هنوز لازم هستند اما ديگر براي موفقيت در چنين محيط غيرقابل پيش بيني اي كه تغيير يك امر عادي است كافي نمي باشند. در چنين شرايطي شناخت فرايندها، روش ها و رويكردهاي نوين به منظور برنامه ريزي و ايجاد آينده اي مطلوب در مناطق روستايي ضروري به نظر مي رسد. با عنايت به اين امر، ارائه پاسخي مناسب به اين پرسش كه در شرايط كنوني كدام رويكرد مي تواند گزينه مناسبي در فرايند برنامه ريزي توسعه روستايي ايران باشد؟ هدف اين مقاله است كه با روش توصيفي- تحليلي به انجام مي رسد. در اين پژوهش ابتدا به مباني معرفت شناسي آينده نگاري و برنامه ريزي پرداخته شده و سپس تجارب كشورهاي پيشرو در عرصه آينده نگاري مورد بررسي قرار گرفته است و تلاش شده تا درك كلي از آينده نگاري و كاربرد آن در برنامه ريزي توسعه روستايي ارائه گردد. نتايج بررسي ها نشان مي دهد كه آينده نگاري رويكرد منحصر به فردي است كه مي تواند موجب درك پويايي مناطق روستايي در بافتار كلان ملي شده و با فراهم كردن زمينه مشاركت ذينفعان، تحقق برنامه هاي توسعه روستايي كشور را در پي داشته باشد.

Realizing the goals of rural development despite the complex nature of socioeconomic processes, environmental uncertainties and challenges facing rural areas, it relies on adopting appropriate approaches and innovative tools in development planning. In this regard, although traditional management capabilities are still needed, they are no longer sufficient to succeed in such an unpredictable environment that the change is normal. In this kind of circumstances Identifying new processes, approaches and approaches in order to plan and create favorable future in rural areas is considered necessary. Considering this, providing an appropriate answer to the question of which approach in the current situation can be an appropriate option in the process of rural development planning in Iran? The purpose of this article is to conduct a descriptive-analytical method. In this research, firstly, the principles of the epistemology of Foresight and planning are discussed, and then the experiences of leading countries in the field of Foresight studies have been studied and attempts to present a general understanding of the future and its application in rural development planning. The results of the studies show that Foresight is a unique approach which can understand the dynamics of rural areas in a nationalized context and by providing the stakeholders ground, the realization of the country's rural development programs will be pursued.