تاثير باباطاهر عريان در پيدايش نوعي دوبيتي جديد (دوبيتي هاي پيوسته)

دوبيتي ها و ترانه ها كه به صورت شفاهي و سينه به سينه نقل شده اند، گنجينة ارزشمند و گرانبهاي هر ملتي هستند كه اصيل ترين احساسات بشري را در خود جاي داده اند. پيشينة دوبيتي با ريشه هايي كه بسياري از محققان معاصر براي آن متصورند به فهلويات (عاميانه هاي ايران قديم كه توسط رامشگران خوانده مي شد) برمي گردد كه برخي از اديبان، باباطاهر عريان را سرآمد فهلوي سرايان مي دانند. دوبيتي قالب مناسبي براي بيان درد و دلها، انديشه ها و دغدغه هاي انسانهايي بوده كه اگرچه از هنر شاعري مهارت چنداني نداشته اند، ولي به هر حال شعر چنان با عمق جانشان پيوند خورده كه به سرودن دوبيتي دست زده اند. اين اشعار نمايانگر احساسات ساده و بي پيراية انسانهايي است كه از دل برآمده اند و بر دل مي نشينند. از اين رو دوبيتي ها پس از گذشت صدها سال جاودانه اند. در اين پژوهش، پس از معرفي قالب دوبيتي و معرفي مختصر باباطاهر همداني به عنوان شاخص ترين دوبيتي سراي ادب فارسي، به نقش و تاثير وي در پيدايش نوع جديد دوبيتي: دوبيتي پيوسته خواهيم پرداخت.