بررسي آراء و احوال عرفاني باباطاهر بر مبناي مقامات عارفين بوعلي سينا

عرفان نظري و عملي شاخه هايي از علم عرفان است كه به شناخت وجود و نظام هستي و عمل بر مقتضاي اين شناخت منتهي مي شود. عرفان در كنار فلسفه و علم از راه هاي شناخت محسوب مي شود با ويژگي خاص آن كه كشف و شهود مي باشد. عرفان اسلامي شاخصه هاي خاص خود را دارد كه از با بهره مندي از آيات و روايات و سيرة معصومين (ع) در صدد بيان تجربه هاي عرفاني است. اين تجارب و تعابير در قالب زمان و تاثيرات و تاثرات مختلف، اشكال مختلفي يافته است. گاه به زبان فلسفي و حكمي تبيين مي گردد، آنچنان كه بوعلي سينا در صدد آن بوده است و گاه به زباني بسيار ساده و روان به زبان مي آيد، آنچنان كه باباطاهر عريان در دوبيتي هايش آن را آشكار كرده است. گزارشي از مراتب و منازل عرفاني به زبان اين دو استاد انديشه و سخن موضوع مقالة حاضر است. كلياتي در عرفان اسلامي شيعي، سيري در آراي عرفاني بوعلي سينا در نمط العارفين، و بررسي آراء واحوال عرفاني در اشعار باباطاهر عريان، بخش هاي سه گانه اين مقاله است كه در ضمن آن مباحث عرفاني توصيف و تحليل شده است.