آموزش سيار روستايي (طرح هجرت)

Mobile Rural Training

بررسي هاي به عمل آمده مبين آن است كه بيش از 30 درصد جمعيت كشورمان، در حدود 23ميليون نفر، در مناطق روستايي و عشايري زندگي مي كنند و در حدود 4 ميليون نفر آنان بهره بردار بخش كشاورزي مي باشند. واقعيت اشاره شده نشان دهند ه ي اهميت جامعه روستايي در حيات اقتصادي - اجتماعي كشورمان است و ضرورت توجه به آن را مشخص م ي كند . از ميان مسائل و محدوديت هاي بسياري كه بر روستاها و مناطق كمتر توسعه يافته كشور سايه انداخته، فقر علمي و سطح نازل دانش، آگاهي و مهارت هاي فني و حرفه اي از مهمترين و اصل ي ترين عوامل مي باشد. با توجه به كمبود امكانات در برخي از روستاهاي دور افتاده و با توجه به مسافت بسيار دور آنها از مراكز آموزشي و كمبود وسايل حمل و نقل مناسب براي رسيدن به مراكز آموزشي م وجود در شهرها و با توجه به سطح پايين زندگي مردم روستايي و نياز مبرم آنها به آموزش در زمينه هاي مختلف و با توجه به اينكه مراكز آموزشي سازمان آموزش فني و حرفه اي كشور عموماً در مناطق شهري مستقر مي باشند و روستاييان نيز نظير ساكنين شهرها نيازمند آموزش هاي مهارتي در زمينه هاي خدمات، كشاورزي و صنايع ذيربط مي باشند، لذا ارائه خدمات آموزشي - مهارتي در اين مناطق به عنوان يك اولويت در رأس فعاليت هاي سازمان آموزش فني و حرفه اي كشور قرار گرفته است . بنابراين، اين سازمان پس از بررسي هاي درون و برون سازماني در سال 85 تصميم به برنامه ريزي و اجراي آموزش هاي سيار جهت جوامع روستايي و كمتر توسعه يافت ه تحت عنوان «طرح هجرت» نمود. اين مقاله با بررسي پيش نگاشته هاي قبلي و تحليل آنها به بيان اهميت اين موضوع در ترويج و آموزش كشاورزي پرداخته است.

Investigations revealed that more than 30% of our populations (23 million) are living in rural nomadic areas, of whom; nearly 4 million are involved in agribusiness interventions. Realities indicate the significant role of rural community in the national socio-economic niche and the need for its proper consideration. Out of enormous issues and constrains imposed on least developed villages of the countries poverty and unawareness and lack of due vocational skills lie within substantial challenges. Given the scarcity of facilities and resources at destitute villages and their remoteness from training centers worsen by poor transportation facilities to connect them to nearest cities and the vocational centers, villagers usually are deprived from appropriate training opportunities particularly in the fields of agriculture and industry. Therefore, rendering tailor made skilltraining services have been assumed as a critical priority on top of mission and vision of the national Techno-vocational Training Organization. The organization took initiative to conduct planning and implementing certain Mobile Training activities for marginalized rural communities under the framework of the “Hejrat Plan”. This article goes on literature review and analysis to elaborate on important role of the initiative in agricultural extension and education.