مدل trade offهاي درصدي و مساله سازگاري

موضوع توسعه فضاي امكان توليد و واقعي تر كردن آن به كمك offها اولين بار توسط پادينوسكي مطرح شد. بردارهاي قضاوتهاي كارشناسان واحدها بر اساس تناسبات جايگزيني موجود بين شاخص هاي ورودي و خروجي استخراج مي شوند و با اعمال آنها در مدل هر عنصر از فضاي امكان توليد در راستاي آنها گسترش مي يابد. توسعه بكارگيري اين بردارها، trade offهاي درصدي مطرح مي شود كه بكارگيري آنها مزيتهايي نسبت به شكل اول آن دارد. در توسعه مدل trade off، مدل trade off"هاي درصدي سازگار" مطرح مي شود. در اين مدل، اصل تحدب از اصول موضوعه حذف مي شود و نيز بنا به نظر كارشناسان فرض مي شود كه trade offها با هم سازگارند يعني مي توان درصدي از تغييرات از همه بردارهاي trade off را همزمان باهم روي واحدها اعمال كرد. در اين مقاله به بحث تشخيص سازگاري بردارهاي مي پردازيم و خواهيم ديد كه اگر خطا در اين تشخيص وجود داشته باشد، موجب بيكران شدن مدل و نادرست بودن ارزيابي ها مي شوند. سپس به موضوع دسته بندي trade offهاي سازگار از يك مجموعه بردارهاي trade off مي پردازيم.