چكيده فارسي :
عقل است. فیلیپوس، منشی و دوست وفادار « آوا » افلاطون مشتمل بر دوازده كتاب و از رسالات دوران سالخوردگی وي است. نوموس خود در معناي (nomos) قوانین بدان افزود. قوانین حاوي « تتمۀ قوانین » را مدون ساخت و به دوازده كتاب تقسیم كرد و بخشی را هم با عنوان « قوانین » افلاطون، پس از مرگ استاد با تنظیم یادداشت هاي او را دربر دارد و كتاب هاي اول و دوم و هفتم منحصراً وقف این « قوانین » بحث هاي عمیق دربارة دولت و قانون و اخلاق و تربیت است. مباحث مربوط به تربیت، بخش مهمی از
مسئله هستند. گرچه بخش هاي دیگر نیز بی ارتباط با مسئلۀ تعلیم و تربیت نیستند. افلاطون در این رساله در مقام قانونگذار اما در واقع مربی است.
چرا قانونگذار در مقام مربی است؟ وي بر آن است كه لازم نیست براي همۀ كارها و در همۀ زمینه ها قانون بگذاریم. بهتر آن است كه انسان هاي شایسته تربیت كنیم، زیرا بهترین قانون ها نیز اگر به كار بسته نشوند، بی اثر خواهند بود و اگر بد به كار روند زیان آور. تكیه بر قانون ها به جاي تربیت انسان شایسته، بدان ماند كه كسی بخواهد به جاي در پیش (44 : گرفتن یك زندگانی دوست درست و بهداشتی، به زور داروهاي گوناگون از زیان هاي یك زندگانی نادرست و به دور از بهداشت، بكاهد. (نقیب زاده، 1392
قانونگذاري تابع اصل تربیت و قانون از ابزار تربیت است. او خود در تعریف قانون می گوید كه حكم خرد را، وقتی كه به صورت تصمیم عمومی جامعه در می آید قانون می نامیم.
خدا یا یكی از افراد آدمیان كه در این امور صاحبنظر است، گفتار خرد را به گوش هوش بشنود و با پیروي از الهام خرد قانونی وضع كند كه هم روابط افراد را در داخلۀ آن منظم » 1931 ) تربیت راهنماي زندگی آدمی موافق حركات ریسمان خرد : لطفی، 1380 ) «. سازد و هم تكلیف خود آن را در رفتاري كه باید در برابر جامعه هاي دیگر پیش گیرد، معین كند راه زرین و مقدس خرد قانون نام دارد. ریسمان خرد از زر ناب است و بسیار نرم. ریسمان هاي دیگر سخت و خشن اند و از فلزهاي كم بها » : است كه به دست خدا جنبانده می شود ساخته شده اند و هر دم به صورتی نمایان می شوند. از اینرو آدمی باید همیشه آن [=ریسمان خرد] نیرو ببخشد و یاري برساند، زیرا ریسمان خرد گرچه زیباترین ریسمان هاست، 1931 ) گویی كه قانون و به تبع آن : لطفی، 1 380 ) «. ولی چون نرم و لطیف است و نیروي كافی ندارد، باید به او یاري رساند تا بتواند بر كشش ریسمان هاي دیگر غلبه كند 1261 ) می گوید: آرمان افلاطون از تربیت، حكومت بر خویشتن است نه حكومت بر دیگران با زور به شیوة : تربیت، در نظر افلاطون، الهامی است خدایی. چنانكه یگر ( 1393 اسپارتیان.
