بررسي ديناميكي محل بهينه مهار بازويي و كمربند خرپايي در ساختمان هاي بلند تحت زلزله هاي حوزه نزديك با اثرات جابه جايي ماندگار

با توجه به رشد روزافزون جمعیت و كمبود فضا، نیاز هر چه بیشتر به احداث ساختمان های بلند احساس می گردد. امروزه احداث ساختمان های بلند در سراسر دنیا روند روزافزونی یافته است. رویكرد طراحی ساختمان های بلند بواسطه ارتفاع بالای آن دست خوش تغییر گشته و سیستم های نوین سازه ای برای آن ها در نظر گرفته می شود. سیستم مهار بازویی و كمربند خرپایی یكی از چندین سیستم های نوین سازه ای در ساختمان های بلند می باشد كه می تواند عملكرد ساختمان های بلند را بهبود بخشد. ساختمان های بلند بواسطه درجه اهمیت بالای آن باید تحت بارگذاری واقعی و كامل قرار گیرد و تأثیر همه عوامل محتمل بر روی آن دیده شود. تعیین محل بهینه مهار بازویی و كمربند خرپایی همواره یكی از مهمترین چالش ها در ساختمان های بلند دارای این سیستم می باشد. چون بهینه سازی، هرچند كوچك می تواند تاثیر بسیار زیادی بر هزینه كل خواهد داشت. برای نیل به این هدف تحقیقات گسترده ای توسط محققین انجام گردیده و یكی از مهمترین فرضیات اكثر پژوهش ها یكنواخت بودن مقاطع در ارتفاع ساختمان می باشد، كه به دلیل ارتفاع زیاد سازه فرضی درست و منطقی نخواهد بود و از واقعیت به دور است. در این پژوهش محل بهینه مهار بازویی و كمربند خرپایی را تحت مولفه های حوزه نزدیك گسل با اثرات جابه جایی ماندگار كه یكی از مهمترین اثرات نگاشت های حوزه نزدیك گسل می باشد مورد بررسی قرارگرفته است. مدل ساختمان 60 طبقه فولادی دارای سیستم مهار بازویی و كمربند خرپایی برای این پژوهش انتخاب گردیده است. مدل فوق ابتدا تحت بارگذاری باد تحلیل گردیده و تحلیل تاریخچه زمانی تحت نگاشت های حوزه نزدیك گسل با اثرات جابه جایی ماندگار به منظور تعیین محل بهینه مهارهای بازویی و كمربندهای خرپایی بر روی آن صورت پذیرفته است. از نتایج تحلیل های تاریخچه زمانی می توان چنین استنباط كرد كه اولاً محل بهینه تحت تحلیل دینامیكی می تواند متفاوت از تحلیل های استاتیكی باشد و ثانیا در پاسخ های مختلف ساختمان فولادی 60 طبقه می توان به محل های بهینه مختلفی دست پیدا كرد، اما در مجموع حالت سوم، یعنی تراز های بالاتر از تراز های پیشنهادی اسمیت شرایط نسبتاً بهتری را برای نیل به محل بهینه مهار های بازویی و كمربند های خرپایی ایفا می كند.