مقايسه ميزان اهميت بعدكالبدي و اجتماعي در شكل گيري فضاهاي مطلوب و انسان گرا از نظر استفاده كنندگان از فضا (نمونه موردي: خيابان ولي عصر تهران)

سلامت رواني شهروندان را مي توان يكي از اصلي ترين نيروهاي محركه در جهت رشد و توسعه دانست . طبق آخرين آمار، در ايران بيش از 15 درصد مردم از افسردگي رنج مي برند و اين رقم در تهران به 34 درصد مي رسد كه نسبت به ده سال گذشته 12 درصد افزايش يافته است. محيط شهري پس از محيط خانواده تاثير مستقيم بر سلامت رواني افراد دارد، لذا بررسي ميزان رضايتمندي شهروندان و شناخت معيارهاي ارتقاء شادي در فضاهاي شهري، مي تواند در بهبود سلامت روان شهروندان بسيار موثر باشد . اين مقاله پس از شناسايي معيارهاي رضايتمندي افراد از طريق جمع آوري وسيع مباني نظري، به بررسي عوامل رضايتمندي و شادي در فضاهاي شهري خيابان وليعصر تهران، از نظر استفاده كنندگان (از طريق پرسش نامه ، مصاحبه و مشاهده) مي پردازد و در اين راستا ميزان تاثير ابعاد كالبدي و اجتماعي را مورد مقايسه قرار مي دهد تا اهميت هر يك از اين دو مولفه مورد ارزيابي قرار گيرد. روش مورد استفاده در اين پژوهش راهبرد تحقيق كيفي با رويكرد نظريه هاي زمينه اي است . در اين پژوهش اطلاعات بدست آمده از طريق تكميل 140 پرسشنامه، با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحليل قرار گرفته اند. نتايج نشان مي دهد از نظر استفاده كنندگان خيابان وليعصر، بعد اجتماعي نقش تعيين كنند ه تري در ميزان مطلوبيت فضاي شهري دارد، به نحوي كه بعد كالبدي در رابطه با بعد اجتماعي داراي ارزش خواهد بود. به عبارت ديگر هرگاه بعدكالبدي فضا در جهت تقويت بعد اجتماعي نقش ايفا نمايد ، در رضايتمندي و ايجاد خاطرات جمعي نقش موثرتري خواهد داشت. بر اين اساس مي توان نتيجه گرفت در صورتي كه با شناخت صحيح بعد اجتماعي محيط، اقدام به طراحي كالبدي فضا گردد، فضا بهتر و بيشتر مورد استفاده قرار گرفته و مي توان از هزينه هاي غير ضروري جلوگيري نموداين فضا را مي توان نمونه اي از يك فضاي انسانگرا قلمداد كرد.