مقايسه طراحي بر اساس عملكرد با طراحي به روش مقاومت در ساختمانهاي بلند مرتبه بتن آرمه با سيستم دوگانه قاب و ديوار برشي ويژه در ايران

با ورود سازه به حیطه رفتار غیر خطی تحت اثر زلزله، جابجایی ها نسبت به نیروها توصیف بهتری از پاسخ سازه ارائه داده و با محدود كردن تغییر مكانها به جای نیروها، سطح تخریب سازه به طرز موثرتری كنترل می شود. با توجه به هدف آیین نامه طراحی ساختمان ها در برابر زلزله (استاندارد 2800) كه تأمین ایمنی جانی در سطح خطر 1 می باشد و نیز پیشرفتی كه در در روش طراحی بر اساس سطح عملكرد و تدوین آیین نامه های جدید طراحی از جمله ورود روش طراحی بر اساس سطح عملكرد در ویرایش چهارم استاندارد 2800 صورت گرفته، آیا ساختمان هایی كه بر اساس ویرایش سوم این استاندارد طراحی شده اند، از منظر طراحی بر اساس سطح عملكرد، اهداف این استاندارد را تأمین می كنند؟ در این پژوهش، سه ساختمان بلند مرتبه بتنی 20 و 30 و 40 طبقه با سیستم دوگانه قاب خمشی ویژه همراه با دیوار برشی ویژه، مطابق ویرایش سوم آیین نامه زلزله ایران با روش استاتیكی خطی همراه با دینامیكی طیفی، تحلیل و طراحی شده و همچنین مطابق ویرایش چهارم این استاندارد و نشریه 360 ، بر اساس سطح عملكرد با روش بار افزون نیز طراحی شده اند و سپس نتایج بدست آمده با هم مقایسه و بررسی می شوند. نتایج این پژوهش نشان می دهد، در سازه های طراحی شده بر اساس سطح عملكرد، بدلیل رفتار غیر خطی مصالح، مقاطع دارای ظرفیت بیشتری بوده كه در ضمن كاهش ابعاد مقاطع و البته كاهش ضریب اطمینان روش های تحلیل غیرخطی نسبت به روش های تحلیل خطی ، می تواند هدف ایمنی جانی در سطح خطر 1 را نیز تأمین نماید.