شناخت و تحليل پارامترهاي ساختاري زون هاي برِشي به كمك پارامترهاي مغناطيسي (در پرتو روش AMS)

در جنوب، جنوب شرق و شرق شاهرود رخنمون هاي پركنده اي از مجموعه هاي پيسنگي دگرگوني - آذرين به سن اواخر نئوپروتروزوئيك (حدود 440 تا 450 ميليون سال) وجود دارد كه نمونه هاي بارز آن عبارتند از: شتركوه، دلبر، ماجراد، شمال غرب احمد آباد تا رضا آباد خارتوران و جنوب ميامي. در اين مجموعه ها زونه اي برشي متعددي وجود دارد كه سنگ هاي با تركيبات مختلف را تحت تأثير قرار داده اند. در اين زون هاي برشي تغييرات كاني شناسي و ساختاري به وضوح قابل مشاهده است. در اين مقاله يك زون برشي كه سنگ هاي گابروديوريتي نئوپروتروزوئيك كمپلكس شتركوه را تحت تأثير قرار داده است، در پرتو مطالعه فابريك هاي مغناطيسي مورد بررسي قرار گرفته است. مشاهدات صحرايي، مطالعات ميكروسكوپي و بررسي پارامترهاي مغناطيسي پهنه هاي برشي مطالعه شده معرف بروز موارد زير است: ايجاد برگوارگي بسيار بارز، تفكيك يا تفريق دگرگوني به صورت به نمايش گذاشتن لامينه هاي تيره و روشن تفكيك شده، شكسته شدن دانه هاي كاني ها و تبديل شدن آنها به دانه هاي ريزتر (ساب گرين شدن)، تشكيل كاني هاي نوظهور دما و فشار نسبتاً بالا (مثل گارنت در گارنت آمفيبوليت ها) و ظهور ريزساخت هاي آمفيبول ماهي و پلاژيوكلاز ماهي و .... با توجه به پارمترهاي مغناطيسي اندازه گيري شده قطب برگواره مغناطيسي ميانگين اين زون داراي شيب بسيار كم ونزديك به افقي است بنابر اين برگواره مغناطيسي ميانگين آن تقريباً قائم است و در راستاي N60W توسعه يافته است. خطواره هاي مغناطيسي نيز نيز بيشتر به سمت شمال غرب و در راستاي 300 درجه و با شيب حدود 4 درجه همسو گرديده اند. در ضمن مقدار Km به طور ميانگين برابر μSI 600 مي باشد. اين زون برشي چپ گرد است و با توجه به شواهد سنگ شناسي و كاني شناسي در اعماق پوسته قاره اي به وقوع پيوسته است.