بررسي آلودگي آب هاي زيرزميني دشت مياندوآب به منظور ارزيابي شاخص هاي آب شرب با استفاده از روش كريجينگ

امروزه آب زيرزميني در اكثر مناطق جهان از اهميت بالايي جهت تامين آب شيرين برخوردار است. افزايش جمعيت و در نتيجه ي آن افزايش بهره برداري از اين منابع ارزشمند باعث شده است كه نه تنها كميت منابع آب زيرزميني كاهش يابد، بلكه كيفيت اين منابع نيز رو به نامناسب بودن پيش رود. يكي از مهم ترين نكات در كنترل و پيشگيري از آلودگي، شناسايي مناطق بحراني آلوده است تا بتوان به كمك اين اطلاعات گام مؤثري در جهت حفظ و بالا بردن كيفيت آب زيرزميني انجام داد. در اين تحقيق با استفاده از پايش مكاني و بكارگيري سيستم اطلاعات جغرافيايي و روش هاي زمين آمار نحوه ي توزيع آلاينده هاي آب زيرزميني آبخوان بخش مركزي مياندوآب بررسي و منطقه بر اساس شاخص استاندارد آب شرب براي هر كدام از آلاينده ها پهنه بندي شد. سپس تمامي لايه هاي ايجاد شده در محيط نرم افزار ARC GIS هم پوشاني و نقشه ي كيفيت آب زيرزميني منطقه بدست آمد. بر اساس نتايج مشخص شد كه 21 درصد از مساحت منطقه ي مورد مطالعه در وضعيت خوب، 29 درصد در وضعيت قابل قبول، 16 درصد در وضعيت متوسط، 25 درصد در وضعيت نامناسب، 6 درصد در وضعيت كاملا نامطبوع و 3 درصد در وضعيت غير قابل شرب از لحاظ كيفيت آب زيرزميني براي شرب قرار مي گيرند.