بررسی توانایی كیتوزان در جذب یون های فلزی مس و كروم از محلول های آبی

وجود فلزات سنگین در پساب های صنعتی برای موجودات زنده سمی و خطرناك می باشد. مس یكی از مهم ترین آلاینده های آب بوده و در پساب صنایعی چون پوشش دهی الكتریكی، پالپ، كاغذ ، چوب و كود وجود دارد. كروم نیز یكی دیگر از مهمترین آلاینده ها است كه در پساب صنایع مختلفی چون پوشش دهی الكتریكی، دباغی چرم، رنگ، پیگمنت، نساجی و كنسرو سازی وجود دارد. روش های بیولوژیكی برای حذف فلزات سنگین از محلولهای آبی (جذب زیستی) مقرون به صرفه بوده و قابلیت جذب بالایی دارند. در این مقاله توانایی كیتوزان در جذب مس و كروم در مقادیر مختلفی از pH مورد بررسی قرار گرفته است. سینتیك جذب یون های فلزی با مدل شبه مرتبه دوم توصیف شد. اثر غلظت اولیه یون فلزی بر میزان جذب زیستی كیتوزان مطالعه شد و مدل لانگمایر برای توصیف ایزوترم جذب مورد استفاده قرار گرفت. بیشینه ظرفیت جذب یون های مس و كروم به ترتیب 7/60 و 7/185 میلی گرم بر گرم كیتوزان توسط مدل لانگمایر به دست آمد. نتایج نشان داد كه pH تاثیر زیادی برظرفیت جذب یون های فلزی توسط كیتوزان دارد. با افزایش pH، ظرفیت جذب یون های مس افزایش یافته در حالی كه ظرفیت جذب یون های كروم كاهش پیدا نمود. pH بهینه برای جذب یونهای مس برابر 5/5 و برای یون های كروم برابر 0/3 به دست آمد.