بررسی استفاده از ریز جلبك اسپیرولینا در كاهش آلودگی محیط زیست

اسپیرولینا یكی از مهمترین سیانو باكتری ها می باشد كه در سالهای اخیر بیشترین بررسی روی آن صورت گرفته است و از سوی سازمان جهانی بهداشت به عنوان غذای برتر شناخته شده است. گرم شدن تدریجی كره زمین باعث تغییرات اساسی در آب و هوا شده است و در نتیجه حاصل خیزترین قسمت های كره زمین كه غذای مردم كره زمین از آن نواحی تأمین می شود در حال از بین رفتن می باشد. تلاش های زیادی برای یافتن یك را ه حل مناسب برای پیشگیری از بحران كمبود غذا در دنیا در حال انجام است كه در این میان پرورش اسپیرولینا به دلیل مقدار بالای پروتئین، نه تنها راه حلی برای این بحران است، بلكه به احیای طبیعت هم كمك شایان توجهی می نماید. این ریز جلبك یك عامل مؤثر در جذب دی اكسید كربن و تولید اكسیژن می باشد كه پرورش آن در مقایسه با دیگر غذاهای پروتئینی، زمین و آب كمتری نیاز دارد و می توان آن را در آب و هوای گرم كه گیاهان دیگر قادر به رشد در آن شرایط نیستند و یا در آب شور یا قلیایی كه برای كشاورزی مفید نیست پرورش داد. همچنین از جلبك اسپیرولینا در تصفیه فاضلاب (جذب فلزات سنگین مانند مس ) استفاده می شود. هدف از این تحقیق معرفی اسپیرولینا و كاربرد آن به عنوان یك ارگانیسم كاهنده آلودگیهای محیط زیست می باشد كه با بازیافت محیط برای كشت مجدد تحقق می یابد