كارآفريني؛ راهبرد توسعه پايدار روستايي

در سال هاي اخير، حمايت از كارآفريني و گسترش آن به راهبردي در توسـعه، شـكوفايي و رشد جوامع انساني تبديل شده است. به اعتقاد شوماخر (1973) اگر برنامه توسعه بـه سـه عامـل آموزش، مشاركت مردم، سازمان و نظم توجه نكند ، قادر نخواهد از بود ساير منابع بهره مناسـب ببرد؛ ازاين ،رو امروزه تأكيد كارشناسان بر توسعه مردم محور است و بـه عقيـده آن هـا مـردم بايـد محور هم فعاليت هاي توسعه باشند؛ بنابراين، استفاده از مشاركت و توانمندي هاي مردم به ويـژه روستاييان براي عمـران و توسـعه منـاطق روسـتايي در تمـام ابعـاد آن لازم و ضـروري اسـت. درزمينه كارآفريني نيز استفاده از مشاركت و پتانسيل مردم محلي، بهترين و مهـم تـرين ابـزار بـه شمار مي آيد. به اعتقاد كارشناسان و متخصصان، در شرايط فعلي كشور، بهترين روش ايجاد اشتغال و حل مسئله بيكاري، توسعه فرهنگ كار و كارآفريني در جامعه است. بنابراين بسياري از محققان با پررنگ نمودن نقش ساختارهاي اقتصاد، تاكيد ويژه بر كارآفريني به عنوان يكي از عوامل اصلي تاثير گذار بر توانمند سازي گروه ها و اقشار مختلف جامعه از جمله جوانان دارند. لذا با در نظر گرفتن اهميت نقش كارآفريني روستايي و لزوم توانمندسازي آنان،پژوهش حاضر به بررسي نقش كارآفريني به عنوان راهبرد توسعه پايدار روستايي مي پردازد. روش مورد استفاده به منظور گردآوري مطالب، استفاده از پايگاه هاي اطلاعاتي اينترنتي ، مطالعات كتابخانه اي و اسنادي مي باشد و در انتها به ارائه پيشنهاداتي جهت دستيابي به توسعه پايدار روستايي مي پردازد.