ساخت، رواسازي و تعيين ساختار عاملي مقياس كمك طلبي پژوهشي در بين دانشجويان تحصيلات تكميلي

پژوهش حاضر با هدف شناسايي تعيين ساختار عاملي كمك طلبي پژوهشي دانشجويان و تدوين پرسشنامه‌اي براي آن انجام گرفته است. براي اين منظور روش پژوهش آميخته ، اكتشافي متوالي از نوع ابزار سازي مورد استفاده قرار گرفت. پژوهش در دو بخش كيفي و كمي به‌صورت متوالي انجام پذيرفت. نمونه 425 نفري از دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه فردوسي مشهد به روش سهميه‌اي بر اساس مقطع تحصيلي، جنسيت و دانشكده انتخاب شد. يافته‌هاي حاصل از تحليل مؤلفه‌هاي اصلي با استفاده از چرخش واريماكس وجود چهار عامل را تأييد كرد كه شامل نياز به كمك طلبي،كمك طلبي انطباقي، اجتناب از كمك طلبي و ادراك سودمندي بود. يافته‌هاي حاصل از اجراي همزمان با پرسشنامه كمك طلبي تحصيلي نشان داد كه اين پرسشنامه داراي روايي سازه هم گرا است. ضريب آلفاي كرونباخ براي مقياس كمك طلبي پژوهشي برابر با 88 /0 و براي خرده مؤلفه‌هاي آن به ترتيب برابر با 94/ 0 و 85/ 0، 83 /0، 73 /0 محاسبه شد. اين يافته‌ها حاكي از پايايي كلي و پايايي خرده مقياس‌ها است. با توجه به اينكه پرسشنامه كمك طلبي پژوهشي از روايي و پايايي مناسبي برخوردار است براي سنجش كمك طلبي پژوهشي دانشجويان و تعيين نقاط قوت و ضعف آن‌ها مي‌تواند مورد استفاده قرار گيرد.