بررسي و مقايسه فشار رواني و رضايت زناشويي والدين كودكان عقب مانده ذهني آموزش پذير و كودكان عادي 7-10 ساله شهرستان كاشان در سال تحصيلي 95-94

هدف از پژوهش حاضر بررسي و مقايسه رضايت زناشويي و استرس و فشار رواني والدين كودكان عقب مانده ذهني آموزش پذير و عادي 10-7 در سال 95-94 در شهرستان كاشان مي باشد. روش پژوهش در اين تحقيق مقطعي مقايسه اي است. جامعه آماري مورد نظر در اين پژوهش كليه والدين كودكان عقب مانده ذهني آموزش پذير 10-7 سال دختر و پسر مشغول به تحصيل و كليه والدين كودكان عادي 10-7 سال دختر و پسر مشغول به تحصيل كاشان در سال تحصيلي 95-94 مي باشد. همچنين نمونه آماري در اين پژوهش 140 نفر از والدين، شامل 70 نفر از والدين كودكان 10-7 سال سالم و عادي و 70 نفر از والدين كودكان عقب مانده ذهني آموزش پذير مشغول به تحصيل مي باشند. كه به شيوه تصادفي و خوشه اي چند مرحه اي از ميان مدارس و مراكز توانبخشي متعدد در سراسر شهرستان كاشان انتخاب گرديدند. براي جمع آوري داده ها در اين تحقيق از پرسشنامه استرس و فشار رواني DASS (21 سوالي) و هم چنين از پرسشنامه رضايت زناشويي انريج (57 سوالي) استفاده شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه بين فشار رواني والدين كودكان عقب مانده ذهني و والدين كودكان عادي تفاوت معنا دار وجود دارد. به عبارت ديگر مي توان بيان كرد كه فشار رواني والدين كودكان عقب مانده ذهني آموزش پذير بالاتر از والدين كودكان عادي است. همچنين ميان رضايت زناشويي والدين كودكان عقب مانده ذهني آموزش پذير و والدين كودكان عادي تفاوت معنادار وجود دارد. به عبارت ديگر رضايت زناشويي والدين كودكان عقب مانده ذهني آموزش پذير پائين تر از ميزان رضايت زناشويي والدين كودكان عادي مي باشد. نتايج اين تحقيق مبين اين نكته است كه افزايش فشار رواني وكاهش يافتن رضايت زناشويي والدين تحت تاثير حضور كودك عقب مانده ي ذهني آموزش پذير در خانواده ميباشد. لذا با برگزاري جلسات آموزش و مشاوره جهت والدين كودكان عقب مانده ذهني آموزش پذير ميتوان راههاي كاهش استرس و افزايش رضايت زناشويي را به آنها آموخت.