نقش واسطه گري تاب آوري در ارتباط بين حالت فراشناختي و سلامت روان

هدف از پژوهش حاضر تبيين نقش واسطه گري تاب آوري در ارتباط بين حالت فراشناختي و سلامت روان مي باشد. آزمودنيهاي اين پژوهش را 200دانشجو(100دختر و 100پسر) تشكيل مي دهند كه با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي از ميان دانشكده هاي دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز انتخاب شدند. در اين پژوهش از مقياس هاي تاب آوري كانر- ديويدسون CD-RIS(2003) ، سلامت روان گلدبرگ و هيلر(1979) (28-GHQ) و حالت فراشناختي كارت-رايت، هاتن و ولز(2004) استفاده شد. داده هاي حاصل با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير(AMOS)، تجزيه و تفسير شدند. نتايج اين پژوهش نشان داد كه خرده مقياس هاي حالت فراشناختي با متغير واسطه تاب آوري ارتباط دارد و همچنين بين حالت فراشناختي و سلامت روان نيز ارتباط معني داري وجود دارد. نتايج تحليل مسير نمايانگر اين بود كه ضريب مسير فراشناخت بر سلامت روان و همچنين فراشناخت بر تاب آوري و تاب آوري بر سلامت روان از لحاظ آماري معني دار بود. نتايج و يافته نشان داد علاوه بر اينكه حالت فراشناختي و تاب آوري با سلامت روان رابطه مستقيم دارند، حالت فراشناختي با ميانجي گري تاب آوري بر سلامت روان تأثير غير مستقيمي داشته و بيشترين اثر كلي را بر سلامت روان دارد.