راهكارهاي فقه اسلامي پيشگيري از وقوع آسيب اجتماعي طلاق

امروزه ازهم‌گسيختگي نهاد خانواده از مهم‌ترين عوامل بروز آسيب‌هاي اجتماعي در ايران به شمار مي‌رود. به‌گونه‌اي كه علاوه بر اينكه ازهم‌گسيختگي نهاد خانواده، خود به‌عنوان يك آسيب اجتماعي بروز كرده است. طلاق يك بيمارى مزمن اجتماعى است كه همانند بيماري‌هاي مزمن جسمى عوامل خطر متعددى در وقوع آن دخيل است ازجمله اين عوامل مي‌توان به نداشتن تفاهم اخلاقي، عدم تمكين، بيكاري، مشكلات مالي و اقتصادي، اعتياد و مداخله ديگران و ... نام برد. براي كاهش و پيشگيري از اين آسيب اجتماعي، فقه اسلامي راهكارهايي پيش‌بيني كرده از قبيل: آموزش و استفاده از فرهنگ و مؤلفه‌هاي ديني و اسلامي و اخلاقي در تحكيم پايه‌هاي خانواده؛ ايجاد، توسعه و تقويت مراكز امداد و ارشاد در كنار دادگاه‌هاي خانواده براي كمك به خانواده‌هاي دچار اختلاف و توجه ويژه به حلّ اختلافات از طريق حكميت و بزرگان فاميل (تشكيل دادگاه خانوادگي)؛ تقويت اخلاق، معنويت و صميمت در خانواده به‌منظور جلوگيري از ظلم و فروپاشي اركان خانواده و تحكيم آن؛ اتخاذ تدابير مناسب جهت اصلاح قوانين و ساختارهاي حقوقي، اقتصادي و فرهنگي به‌منظور پيشگيري از طلاق و تقويت عوامل و اهرم‌هاي بازدارنده آن و آشنا كردن زوجين با قوانين و اصول رفتارهاى جنسى توسط افراد صالح و آگاه، چراكه خيلى از طلاق‌ها بر سر مسائل جنسى است.