برنامه توسعه فردي بديل مناسب جهت توسعه حرفه اي اعضاي هيئت علمي

توسعه حرفه اي اعضاي هيئت علمي در جهت پيشبرد اهداف و بهبود كيفيت دانشگاه حائز اهميت اساسي است، چنان-كه از آن مي توان به عنوان شاه كليد توسعه دانشگاه ياد كرد. دانشگاه ها و مراكز آموزش عالي به عنوان يكي از نهاد هاي استراتژيكي پرورش نيروهاي متخصص و مورد نياز جامعه به حساب مي آيند و اعضاي هيئت علمي به عنوان عامل اصلي جهت-دهنده ي سرمايه هاي فكري و اجتماعي، نه تنها در سطح دانشگاه، بلكه در سطح كشور، نقش ويژه اي ايفا مي كنند؛ از اين رو، توسعة حرفه اي هيئت علمي به عنوان بخشي از مديريت منابع انساني در سطح دانشگاه جايگاه خاصي را در مديريت دانشگا ه ها دارد. براي اينكه اين حوزه از مديريت منابع انساني در جايگاه مناسب و شايسته خود قرار گيرد، نيازمند به كارگيري ابزار و برنامه -اي هدفمند و تلاش هاي نهادينه شده است تا استفاده از آن ها توسعه حرفه اي اعضاي هيئت علمي را در پي داشته باشد. بدين منظور، پياده سازي برنامه توسعه فردي مي تواند يكي از شاخص هاي كيفي جهت توسعه حرفه اي اعضاي هيئت علمي در دانشگاه-ها محسوب گردد. زيرا از يك سو تناسب برنامه توسعه فردي با ويژگي هاي تعليم و تربيت بزرگسالان، هيئت علمي را تشويق به خودراهبري و احساس مسئوليت براي توسعه حرفه اي خود مي كند و از طرف ديگر، به مديران ارشد و بخش منابع انساني در ارائه بازخورد بهتر و برنامه ريزي براي فعاليت يادگيري اثربخش در مسير توسعه حرفه اي كاركنان خود ، ياري مي دهد. در اين ميان، توجه به استفاده از راهبرد هاي جديد براي توسعه حرفه اي اعضاي هيئت علمي با تمركز بر نقاط قوت و ضعف هر يك از آنها، در نظر گرفتن فعاليت توسعه اي مناسب، ارائه بازخورد هاي عملكردي و زمان بندي مناسب براي كسب شايستگي هاي لازم براي هر يك از اعضاي هيئت علمي، دغدغه ي اصلي مديران منابع انساني دانشگاه ها جهت توسعه حرفه اي اعضاي هيئت علمي به شمار مي آيد. نكته حايز اهميت اينجاست كه با وجود پيچيدگي سازمان هاي عصر نوين، مديران منابع انساني هيچ رويكرد مناسبي را جهت توسعه حرفه اي كاركنان ندارند. پژوهش حاضر تلاش مي ورزد با استفاده از روش تحليلي- توصيفي و با معيار قرار دادن ويژگي هاي برنامه توسعه فردي، آن را بديل مناسب جهت توسعه حرفه اي هيئت علمي پيشنهاد نمايد.