بررسي تاثير احساس محروميت نسبي بر امنيت اجتماعي

رابطه فرهنگ هاي محلي و فرهنگ عمومي يا رسمي يك كشور ازجمله مسائل بسيار مهم و قابل توجه در هر جامعه اي است. تعامل خرده فرهنگ هاي يك جامعه و ارتباط آن با فرهنگ رسمي كشور تاثيرات شگرفتي بر فرآيند جامعه پذيري فرد دارد و عدم انسجام ميان اين فرهنگ ها، تعارضات و تضادهاي دروني فراواني را در كنشگران ايجاد مي كند. هدف؛ هدف از اين پژوهش بررسي تاثير احساس محروميت نسبي بر امنيت اجتماعي در شرايط كنوني با تاكيد بر اقوام كرد و ترك بوده است. روش؛ روش تحقيق مورد استفاده روش پيمايشي(survey) بوده است. جامعه آماري اين تحقيق جوانان 18 تا 25 ساله شهرهاي سنندج، بوكان، تبريز و خوي مي باشد. يافته ها؛ يافته ها نشان داد 1. بين احساس محروميت و امنيت اجتماعي رابطه وجود دارد. 2. بين احساس محروميت فرهنگي و امنيت اجتماعي رابطه وجود دارد. 3. بين احساس محروميت اقتصادي و امنيت اجتماعي رابطه وجود دارد. 4. بين احساس محروميت سياسي و امنيت اجتماعي رابطه وجود دارد. 5. بين احساس محروميت فردي و امنيت اجتماعي رابطه وجود دارد. نتيجه گيري؛ با توجه به تحليل انجام گرفته مي توان چنين نتيجه گرفت كه بين متغيرهاي احساس محروميت، احساس محروميت فردي، احساس محروميت فرهنگي، احساس محروميت اقتصادي و احساس محروميت سياسي و امنيت اجتماعي جوانان تُرك و كُرد رابطه معكوس دارند و با كاهش احساس محروميت، احساس امنيت اجتماعي افزايش مي يابد. واژگان كليدي: امنيت اجتماعي، احساس محروميت، احساس محروميت فردي، احساس محروميت فرهنگي، احساس محروميت اقتصادي، احساس محروميت سياسي