تحليلي بر روش‌ها و مدل‌هاي سنجش اثربخشي بازاريابي شركت‌ها

An Analysis of the Methods and Models of Measuring the Effectiveness of Corporate Marketing

در عصركنوني همه شركت‌هاي موفق يك وجه اشتراك دارند وآن اينكه همگي به مشتري توجه زيادي مي‌‌‌كنند و تمام سعي خود را معطوف به بازاريابي مي‌كنند. در واقع هيچ سازماني كوچك يا بزرگ، انتفايي يا غير انتفايي، داخلي يا جهاني بدون داشتن يك سيستم بازاريابي صحيح به موفقيت نخواهند رسيد. بازاريابي امري ضروري در كسب و كار محسوب مي‌شود و مسئوليت رشد سودآور را براي شركت دارد. فعاليت‌هاي بازاريابي براي شركت‌ها بسيار سخت شده است چرا كه بازاريابي موفق شركت‌ها را وادار مي‌كند كه براي بدست آوردن وحفظ مشتريان، منابع قابل توجهي را به اين حوزه اختصاص دهند. از اين رو براي ايجاد فرآيندهاي كسب‌و‌كار، تضمين اثربخشي بازاريابي به يك ضرورت تبديل شده است. اثربخش بودن فعاليت‌هاي بازاريابي مي‌تواند بيشترين تاثير را بر موفقيت سازمان‌ها داشته باشد. اين مقاله به بررسي مدل‌هاي هالي و لينچ(۱۹۸۵)، كارسون(۱۹۹۰)، كاتلر(۱۹۹۷) براي اثربخشي بازاريابي مي‌پردازد وآنها را باهم مقايسه مي‌كند و نقدهاي مطرح شده نسبت به مدل كاتلر را بررسي مي‌كند.

In the modern era, all successful companies share a common point that they all pay close attention to the customer and focus their efforts on marketing. In fact, no small or large organization, profitable or non-performing, internally or globally without a proper marketing system will succeed. Marketing is a must-have business, and it has a responsibility to grow profitable. Marketing activities are very difficult for companies, because successful marketing forces companies to make significant resources in order to obtain and protect customers. Therefore, to ensure business processes, marketing effectiveness has become a necessity. The effectiveness of marketing activities can have the greatest impact on the success of organizations. This paper reviews the models of Holly and Lynch (1985), Carson (1990), Kotler (1997) for marketing effectiveness, and compares them and examines the critique of the Kotler model.