ارتباط بين محافظه كاري شرطي درحسابداري و اعتبار تجاري

relationship between trade credit and Conditional conservatism in accounting

بحث و موضوع اصلي پژوهش حاضر، بررسي رابطه بين محافظه كاري شرطي در حسابداري و اعتبار تجاري در شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بود. بنابراين، بحثي كه در اين مورد مطرح مي شود، اين است كه آيا محافظه كاري حسابداري بر اعتبار تجاري در شركت هاي ايراني تأثيرگذار است؟ آيا در يك دوره با افزايش محافظه كاري حسابداري، اعتبار تجاري افزايش پيدا مي كند؟ پاسخ به اين سوالات خود منعكس كننده هدف اصلي اين مطالعه مي باشد. جهت آزمون فرضيه هاي پژوهش در بورس اوراق بهادار تهران (جامعه آماري) طي سال هاي 1388 تا 1394، نمونه اي به صورت حذف سيستماتيك انتخاب گرديد، كه 103 شركت را در برگرفت. در ادامه داده هاي مربوط به مدل هاي پژوهش گردآوري شد و با استفاده از نرم افزار اكسل مرتب سازي شدند و محاسبات اوليه بر روي داده هاي خام جهت رسيدن به متغيرهاي اصلي پژوهش انجام پذيرفت. داده هاي نهايي جهت تجزيه و تحليل بر اساس مدل هاي معرفي شده پژوهش به نرم افزار Stata منتقل شدند. پس از آن و قبل از آزمون فرضيه هاي پژوهش و برازش نهايي مدل ها، به بررسي و تحليل آماره هاي توصيفي (شاخص هاي مركزي و پراكندگي يعني ميانگين، ميانه، انحراف معيار، بيشنه، كمينه، چولگي و كشيدگي) متغيرهاي پژوهش پرداخته شد. با توجه به اينكه داده هاي مورد استفاده در اين تحقيق از نوع داده هاي تركيبي بود، لذا با استفاده از آزمون هاي تشخيصي انتخاب روش برازش همچون آزمون F ليمير (چاو)، آزمون هاسمن، آزمون والد تعديل شده و آزمون وولدريج اقدام به انتخاب روش برازش مناسب براي هر يك از مدل هاي مربوط به فرضيه هاي پژوهش گرديد ونتايج حاكي از آن است كه بين محافظه كاري حسابداري و اعتبار تجاري رابطه منفي و معناداري وجود دارد و در نتيجه فرضيه مورد بحث در پژوهش رد گرديد.