بررسي نقش قوم بلوچ در امنيت مرزهاي استان س و ب

ايران به لحاظ تركيب جمعيتي، كشوري چند قوميتي محسوب مي‌شود و اين نموده در اقصي نقاط مرزهاي كشور جايگاه ويژه‌اي دارد. هويت ملي، وحدت ملي، واگرايي و همگرايي بين اقوام از موضوعات مهمي هستند كه حكومت‌ها در كشورهاي كثيرالاقوام با آن مواجه هستند. تعدد و تنوع قومي چالش‌هايي را در قالب تهديد و يا فرصت براي حكومت‌‌ها و از جمله ج.ا.ايران به ارمغان مي‌آورد كه متناسب با مباني تئوريك و نظري حاكميت يا ايدئولوژي غالب با آن مواجه مي‌شود. تنوع قومي و تهديداتي چون واگرايي، تجزيه طلبي يا خود مختاري و استقلال طلبي را مي‌تواند به همراه داشته باشد. در عين حال فرصت‌هاي جديدي نيز ايجاد مي‌شود كه مستلزم بصيرت سياسي، اجتماعي و مديريت عالي و استراتژيك است. جمهوري اسلامي ايران از همان بدو تأسيس به لحاظ همسايگي با كشورهاي مختلف، استقرار قوميت‌هاي گوناگون در مرزها و داشتن موقعيت ژئوپلتيكي و استراتژيكي با چالش‌هاي امنيتي بسياري در سطوح داخلي، منطقه‌اي و بين‌المللي همچون تجزيه طلبي قومي، بروز و ظهور گروهك‌هاي تروريستي و معاند وابسته به جريان‌هاي تكفيري و سلفي استكبار جهاني مواجه بوده است. با توجه به اهميت‌ مرزها و علي‌الخصوص مرزهاي استان س و ب و ارتباط آن با امنيت ملي ج.ا.ايران و وجود زمينه‌هاي بروز و ظهور چالش‌هاي قومي و مذهبي در مناطق مرزي و شهرهاي مرزي استان س و ب مقاله حاضر سعي دارد ضمن بررسي نقش بلوچ، معيشت، مشتركات فرهنگي، مذهبي، راهكارهايي جهت هم‌افزايي و ايجاد امنيت پايدار در مرزهاي استان س و ب ارائه نمايد. لذا هدف اين تحقيق بررسي تأثير عواملي همچون مشتركات فرهنگي، مذهبي، معيشت و مشاركت اجتماعي، سياسي، فرهنگي و عمومي بر امنيت مرزهاي استان س و ب بوده و نتايج حاصل از آن نشان مي‌دهد بين اشتغال و معيشت، مشاركت سياسي، اجتماعي، اقتصادي و دوري از مركز در بين قوم بلوچ و ايجاد امنيت پايدار در مرزهاي ايران و پاكستان رابطه معناداري وجود دارد به عبارتي هرچه مشاركت، اشتغال و معيشت بيشتر و بهتر باشد ضريب امنيت در مرزهاي استان س و ب بالاتر و بيشتر خواهد بود.