قاعدۀ درأ، قاعدۀ مترقي حقوق كيفري اسلام

قاعدۀ درأ، يكي از قواعد كاربردي حقوق جزاي اسلام است كه نه تنها در فقه پوياي اهل بيت عليهم السلام؛بلكه در ديگر مذاهب اسلامي هم شناخته شده مي باشد و از اهميّت شاياني برخوردار است و از اين رو مي تواند نقش مهمي در تقريب و همگرايي ميان فقه مذاهب اسلامي داشته باشد. همچنين اين اتفاق نظر مي تواند زمينه ساز وحدت نظر ميان متوليان تقنين در كشورهاي اسلامي باشد تا بتوانند عليرغم پاره اي از اختلافات نظري، با الهام از سياست امتناني شارع مقدّس، در مصاف با متهمان سياست جنايي و رويكرد واحدي را در پيش گيرند. قاعدۀ درأ مورد توجه قانونگذار ايران قرار گرفته و در ذيل يكي از مباحث قانون مجازات اسلامي به آن تصريح نموده است. در مقالۀ حاضر كه به روش توصيفي - تحليلي و مستند به منابع معتبر كتابخانه اي نگارش يافته است، ضمن بيان مباني و مستندات و سخن از دامنۀ شمول اين قاعده، كاربرد آن در مصاديق مختلف شبهه مورد بحث و بررسي قرار گرفته است.