بررسي رابطه بين جهت گيري مذهبي با ارزش هاي ازدواج در دانشجويان مجرد دانشگاه محقق اردبيلي

هدف: اين پژوهش به بررسي رابطه بين جهت گيري مذهبي با ارزش هاي ازدواج در دانشجويان مجرد مي پردازد. روش: روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دختر مجرد دانشگاه محقق اردبيلي بود كه با روش نمونه¬گيري در دسترس 100 نفر از دانشجويان دختر مجرد به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه زمينه ياب ارزش هاي ازدواج(MVS) و پرسشنامه مقياس جهت گيري مذهبي آلپورت استفاده شد. داده ها با شاخص¬هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون گام به گام و با استفاده از نرم¬افزار SPSS تحليل شدند. يافته¬ها: يافته¬ها نشان داد كه بين مقياس سلسله مراتبي با جهت گيري مذهبي بيروني رابطه ي منفي معني داري وجود دارد و بين مقياس برابرنگري و خودپيروي عقلاني با جهت گيري مذهبي دروني رابطه منفي معناداري وجود دارد و در نهايت بين مقياس كلي ارزش هاي ازدواج با جهت گيري مذهبي دروني و بيروني رابطه منفي معناداري بدست آمده است و بين مقياس خودپيروي عاطفي و محاط شدگي با جهت گيري مذهبي رابطه اي وجود نداشت. نتيجه¬گيري: با توجّه به اهميّت باورها و جهت گيري هاي مذهبي مخصوصاً در بين جوانان برنامه هاي آموزشي با رويكرد معنوي و اخلاقي كه باعث رشد كيفيت ارزش هاي ازدواج آنان خواهد شد، پيشنهاد مي گردد.