مقايسه اثربخشي گشتالت درماني و درمان عقلاني- عاطفي اليس بر ميزان ابراز وجود نوجوانان

زمينه و هدف: ابراز وجود از مهارت هاي ضروري در زندگي امروزي است. از اين رو هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي رويكرد گشتالت درماني و درمان عقلاني- عاطفي اليس بر ابراز وجود نوجوانان بود. روش بررسي: اين پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون به همراه گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري اين پژوهش را كليه‌ي دانش آموزان دبيرستان پسرانه‌ي آيت الله طالقاني مشگين‌شهر در سال تحصيلي 94-1393 تشكيل دادند، ابتدا كليه‌ي دانش آموزان اين مدرسه با آزمون ابراز وجود گمبريل و ريجي مورد بررسي قرار گرفتند. سپس 45 نفر از بين افرادي كه 5/1 نمره انحراف معيار پايين‌تر از ميانگين كسب كرده بودند، انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه (دوگروه آزمايش و يك گروه كنترل) جايگزين شدند. گشتالت درماني در مورد گروه اول و درمان عقلاني-عاطفي اليس در مورد گروه دوم هشت جلسه به صورت مجزا اجرا گرديد. گروه كنترل هيچ مداخله‌ي درماني دريافت نكرد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس ((MANCOVA و آزمون توكي تحليل شدند.يافته ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه بين گروه‌هاي مورد مطالعه تفاوت معناداري وجود دارد، بين گروه كنترل و گروه گشتالت درماني و همچنين گروه عقلاني –عاطفي و كنترل تفاوت معنادار است (01/0(P ≤ . اما آزمون توكي نشان داد كه تفاوت بين گشتالت درماني و درمان عقلاني - عاطفي معنادار نيست (05/0 P ≥). نتيجه گيري: يافته ها نشان داد كه گشتالت درماني و درمان عقلاني – عاطفي اليس ميزان ابراز وجود را افزايش مي‌دهند. با توجه به نتايج مي توان از درمان هاي فوق به صورت انتخابي به عنوان شيوه هاي روان درماني در جهت افزايش ابراز وجود نوجوانان استفاده نمود.