بهينه سازي نسبت‌هاي اختلاط مصالح در طرح اختلاط بتن با استفاده از برنامه ي كامپيوتري Lingo

با توجه به نقش كليدي بتن در پروژه هاي عمراني، افزايش كيفيت آن بسيار حائز اهميت مي‌باشد و يكي از عوامل بسيار موثر در كيفيت آن دانه بندي مصالح مي باشد. درحال حاضر براي تعيين نسبت هاي اختلاط در طرح اختلاط بتن، دو منحني دانه‌بندي (با دو ضريب فولر تامسون متفاوت) به ‌عنوان حداقل و حداكثر (بتن با دانه بندي نرم تر و درشت-تر) براي منحني دانه‌بندي تعيين مي‌شود و توسط شخص تهيه‌كننده طرح اختلاط سعي مي‌شود نسبت‌هاي اختلاط مصالح طوري تعيين شود كه منحني دانه‌بندي بتن در بين آن دو منحني قرار بگيرد. پر واضح است كه در اين حالت منحني دانه بندي بتن نزديك ترين منحني به منحني ايدئال با يك توان فولر تامسون مشخص نمي باشد. بنابراين بهينه‌سازي طرح اختلاط در اين مقاله، به مفهوم رسيدن به بهترين نسبت‌هاي اختلاط مصالح مصرفي است، به‌طوري‌كه منحني دانه‌بندي سنگ‌دانه‌هاي بتن نزديك‌ترين حالت به منحني ايدئال تعيين‌شده در طرح اختلاط بتن (منحني با يك توان فولر مشخص) باشد. بنابراين يك تابع كه مقدار آن اختلاف بين منحني دانه بندي طرح و منحني دانه بندي ايدئال است، نوشته مي شود و سپس نسبت هاي اختلاط هركدام از مصالح طوري تعيين مي شود كه مقدار آن تابع مينيمم باشد. پر واضح است با مينيمم شدن اين تابع بهترين و نزديك ترين منحني دانه بندي به حالت ايدئال آن حاصل مي شود. به‌منظور آزمون و صحت سنجي روش بهينه‌سازي ارئه شده در اين مقاله، يك نمونه طرح اختلاط بتن كه قبلا در يك كارخانه بتن مطابق با روش طرح ملي مخلوط بتن تهيه شده است، بهينه‌سازي مي‌شود و با مقايسه منحني دانه‌بندي آن