كنترل كيفيت آماري آزمون مقاومت فشاري در فرآيند توليد بتن- مطالعات موردي پروژه هاي شهري تهران

ارزيابي كيفي بتن از ديرباز به لحاظ پيچيدگي‌هاي ذاتي آن مورد توجه متخصصان و مهندسان بوده است. تلاش‎هاي زيادي در خصوص توجه به آزمون مقاومت فشاري در كنار لحاظ كردن معيار هاي دوامي و ويژگي هاي بتن تازه انجام شده است و ادامه دارد. با توجه به اهميت نقش بتن و جايگاه سازه اي آن در پروژه هاي كشور و همچنين نياز بهره وري مناسب از آن در پروژه ها، يك روند پايدار، تحت كنترل و توانمند نياز مي باشد. با توجه به تكيه نظام فني اجرايي كشور بر آزمون مقاومت فشاري بتن در ضوابط و قوانين اين موضوع مورد بحث در اين مقاله قرار گرفته است. بررسي نتايج آزمايشات عموما به صورت يك به يك بوده و به تعبيري گسسته صورت مي گيرد و يك ملاك معيار مناسب براي تحقيق، مناسب بودن و نبودن شرايط بتن توليد شده در قالب يك فرآيند وجود ندارد. در اين مقاله با توجه به اهميت موضوع و بهره‌گيري از روش هاي كنترل كيفيت آماري(SQC) و كنترل فرآيند آماري(SPC) در مورد كيفيت بتن‎هاي توليدي اظهار نظر مي شود. در اين راستا با معرفي ابزارهاي مناسب كنترل كيفيت و تحليل قابليت فرآيند آن نسبت به ارائه مدلي مناسب براي رصد شرايط بتن اقدام شده است. با توجه به پارامترهاي در نظر گرفته شده در مطالعات آماري مي توان در مورد توانايي و تحت كنترل بودن فرآيند و در نهايت در مورد كيفيت بتن اظهار نظر كرد. در اين مقاله از نتايج چند پروژه فعال شهري تهران استفاده شده است و نتايج 28 روزه مقاومت فشاري آن ها مورد اين بررسي‌هاي آماري قرار گرفته اند.