ساختمان دانشكده معماري، برنامه اي براي آموزش دانشجويان معماري (پرورش خلاقيت دانشجويان معماري در محيط آموزشي)

امروزه برنامهريزي و طراحي ساختمانهاي آموزشي در محيط دانشگاه به خوبي ميتواند بخشي از برنامه درسي را در آموزش معماري به خود اختصاص دهد. دانشكده ها به صورت غير مستقيم، مي توانند از طريق محيط خود نقش موثري را در شكل دادن به سبك و زندگي بهره برداران ايفا نمايند. با در نظر گرفتن اهميت اين مطلب كه افراد از محيط تاثير مي پذيرند نحوه به كارگيري عناصر كالبدي و منظر محيط آموزشي در جهت ارتقاء خلاقيت دانشجويان رشته معماري مد نظر قرار گرفته است. روش تحقيق پژوهش حاضر توصيفي و تحليلي اسنادي است. يافته تحقيق با تاكيد بر فائق آمدن بر نيازهاي نگرش خلاق )آمادگي، رسيدگي و تحقيق، نهفتگي، ايستادگي، بصيرت(، و ايجاد بستر مناسب براي پرورش آن به عنوان يك هدف بنيادين، معيار هاي: 1 وحدت و كثرت - 2 انتظام سلسله مراتبي بين - اجزاء و كل. 3 مقياس ،تناسب و تداوم طبيعي - 4 پيوستگي وتوالي در فضاها و عملكرد ها. - 5 وضوح و خوانايي. - 6 - هويت بومي و محلي. 7 جهت يابي و احساس مكان. - 8 تعادل و تقارن و توازن - 9 تباين كالبدي - 10 قابليت انطباق ، - 11 تداوم تاريخي، - 12 تكنولوژي، را براي طراحي محيط هاي آموزشي ومناظر بيروني آن مطرح مي سازد. نتيجه - تحقيق حاكي از آن است كه برانگيزش حس آفرينشگري در دانشجويان از مهمترين عوامل شكلدهنده نحوه تفكر و به دنبال آن نحوه خلق فضا ميباشد. حصول اين نتيجه با طراحي مناسب فضاها و جايگذاري سنجيده عملكرد ها امكان پذير است و موجب برانگيزش و تقويت حس خلاقيت دانشجويان در مقاطع ابتدايي آموزش عالي تا سطوح بالاتر مي شود. نتايج به دست آمده در قالب معيار هايي در حوزه راهبردي و فني و اجرايي مورد اشاره قرار گرفته است.