طراحي فضاهاي دانشگاهي با رويكرد مشق معماري كاشان نمونه موردي: طرح توسعه دانشكده معماري و هنر دانشگاه كاشان

در جامعه امروزي و به طور اخص در شهر كاشان با وجود پيشينه معماري فاخر و ارزشمند گذشته، شاهد فاصله گرفتن معماري از اصالتهاي بومي آن هستيم. يكي از علتهاي اين شرايط را مي توان در آموزش معماري و تربيت معماران دانا و متعهد به آن ارزشها دانست. مكان يادگيري يكي از عوامل مؤثر بر يادگيري است كه اگر بهره مند از ارزشها و شاخصهاي غني معماري ايراني باشد مي تواند زمينه ساز تربيت افرادي با ذهني پويا و خلاق تداوم دهنده و تكامل بخش معماري ايراني آينده اين مرز و بوم باشد. براي رسيدن به چنين هدفي بايد معماري ايران را خواند و اصول و الگوهاي معماري ايراني را شناخت و از آن در آثار معماري بهره جست. مي توان از اين شاخصه ها كه موجب كيفيت بخشي به مكان مي شوند، در دو بخش درسها )مباني و اصول( و مشق معماري ايران )از الگوها( تعبير كرد. در نوشتار پيش رو، سعي شده ابتدا برخي از اين اصول و الگوها در بوم كاشان شناسايي شوند و سپس بعنوان يك تمرين و تجربه، در طرح توسعه دانشكده معماري و هنر دانشگاه كاشان از انها استفاده شود. به همين منظور اصل پرهيز از بيهودگي و مشق معماري حياط بعنوان اساس طرح قرار گرفته و فرآيند درس و مشق معماري بومي كاشان تا رسيدن به طرح توسعه دانشكده معرفي مي شود.