محوطه هاي دانشگاهي : مسيرجريان سرزندگي دردانشجويان

در دوران معاصر دانشگاهها به عنوان يكي از مراكز اجتماعي با توجه به كاركرد خاصشان در امر آموزش از اهميت ويژه- ايي برخوردارند. از اين رو توجه كردن به نحوه پردازش معمارانه فضاهاي دانشگاهي ضروري به نظر مي رسد. با توجه به اينكه استفاده كنندگان از فضاهاي دانشگاهي )دانشجويان، اساتيد، كارمندان و ....( روزانه زمان زيادي را در اين فضاها سپري ميكنند و از آنجائكه كار كرد خاص فضاهاي آموزشي يعني امر تعليم و تربيت پيوند نزديكي با حالات و روحيات انساني دارد، فضاهاي دانشگاهي رنگ و بويي از فضاهاي زيستي و بعضا اقامتي را به خود ميگيرند. بديهي است كه قائل شدن خصيصه زيستي براي فضاهاي دانشگاهي، توجه به كيفيت فضايي آن ها را در راستاي رسيدن به مكاني مطلوب را ضروري مي سازد. متاسفانه در دوران اخير به علت عوامل مختلفي از جمله عومل روان شناختي و معمارانه و .... فضاهاي دانشگاهي بازده مناسب خود را از دست دادهاند كه اين نقيصه مستقيما بر كاركرد اصلي اين فضاها تاثير گذار است. معضل فوق، ما را بر آن داشت تا با بررسي عوامل اين نقصان، راههاي رسيدن به كيفيت مطلوب را در امر طراحي معمارانه فضاهاي دانشگاهي بررسي كنيم. از جمله بارزترين نقصان هاي موجود در فضاهاي دانشگاهي ميتوان به كمبود شادي، امنيت و آرامش اشاره كرد. در مسير تحقيق، ابتدا به تجزيه و تحليل امر شادي و ارائه ديدگاههاي متفاوت نسبت به آن، مقوله شادي را صرفا به عنوان يك حالت انساني بررسي ميكنيم. سپس با بررسي امر شادي و دسته بندي آن سعي در بازشناسي اين مفهوم داشته و در گام بعدي شش دانشگاه در شهر تهران را براي نمونه انتخاب كرده و به بررسي امر شادي در آنها ميپردازيم. در كنار اين تحليل براي بررسي دقيقتر از دانشجويان اين دانشگاه ها نظراتشان را پرسيده و در طي يك روش تحقيق كيفي مفهوم شادي را دقيقتر مورد بررسي قرار دادهايم. در نهايت از جمع بندي تحقيق هاي انجام شده راهكارهايي براي بهبود اين كيفيت در دانشگاه به دست ميآوريم كه در انتهاي اين مقاله به ذكر آن ها خواهيم پرداخت.