ارزيابي فضايي كالبدي شهر جديد پرديس با استفاده از منطق فازي

امروزه با توجه به رشد سریع جمعیت و گسترش كالبدی شهرها، ضرورت ایجاد شهرهای جدید در اطراف كلانشهرها، از جمله تهران احساس میشود. برای استقرار شهرهای جدید اهداف خاصی مطرح است كه از مهمترین آنها سرریز پذیری جمعیت مادر شهرها میباشد. طرحهای جامع نوشته شده برای شهرهای جدید در برنامه ریزی و عمران این شهرها از اهمیت زیادی برخوردار هستند، اما اینكه آیا شهرهای جدید اطراف كلانشهر تهران ( نمونه موردی، شهر جدید پردیس)، با افق دید طرحهای جامع خود همخوانی دارند یا خیر، مسئله مهم تحقیق حاضر میباشد. بدین منظور معیارها و شاخصهای فضایی-كالبدی (كاربری های مسكونی، تجاری، آموزشی، فضای سبز، حمل و نقل و...) كه دارای اهمیت بیشتری بودند انتخاب شده و سپس به بررسی آنها و تطبیق آنها با طرح جامع و طرح پیشنهادی، پرداخته شده است. در این راستا از مدل فازی در برنامه (MFILA استفاده شده است. روش تحقیق نیز بنا به ضرورت مسئله مورد تحقیق، توصیفی - تحلیلی میباشد. دیدگاه غالب در این تحقیق نیز، دیدگاه سیستمی میباشد. نتایج حاصله نشان دهنده این امر است كه شهر جدید پردیس با به دست آوردن مقادیر ۰٫۸۲ مربوط به تابع ضعیف در بخشهای زیرساخت و همین مقدار در بخش مسكونی و تجاری، از طرح جامع خود فاصله دارد.