مقايسه بادبندهاي برون محور با سيستم دوگانه حاوي اين بادبندها

مطالعات در زمينه ي مزاياي سيستم مهاربندي خارج از مركز از اواخر دهه ي هفتاد و اوايل دهه ي هشتاد مطرح و در دهه ي نود در آيين نامه هاي طراحي سازه هاي فولادي مقاوم در برابر زلزله وارد شد و در سطح بين المللي مورد توجه و استقبال قرار گرفت، اخيراً نوعي از اين مهاربندها با پيوند قائم در كشورهاي پيشرفته ي صنعتي براي موارد خاصي به كار گرفته شده است. استفاده از اين نوع مهاربند به دليل رفتار لرزه اي مناسب آن، هم در طراحي سازه هاي مقاوم در برابر زلزله و هم در مقاوم سازي سازه هاي موجود مورد توجه بوده است. خسارات مالي و جاني ناشي از زلزله هاي دهه ي اخير اهميت مقاوم سازي ساختمان ها را در برابر زلزله بيش از پيش آشكار نموده است. از سويي ديگر پيشرفت هاي حاصل شده در تئوري طرح ظرفيت زمينه را براي دستيابي به راهكارهاي اصولي جهت تلفيق محاسن سيستم هاي قاب خمشي (MRF) و مهاربند واگرا (EBF) و تشكيل يك سيستم تركيبي كه مزاياي مطلوب هر دو سيستم را به طور همزمان داشته باشد را فراهم نموده است. با توجه به كاربرد روزافزون انواع مختلف مهاربندهاي خارج از مركز در ايران و به دليل عدم توجه به طرح صحيح اين نوع مهاربندها و فقدان آيين نامه اي مشخص براي طراحي آنها و از طرف ديگر به دليل رفتار لرزه اي مناسب اين نوع مهاربندها در مقايسه با ديگر سيستم هاي مهاربندي انجام مطالعات بيشتر بر روي رفتار اين مهاربندها لازم به نظر مي رسد. هدف اصلي اين تحقيق بررسي و ارزيابي رفتار سيستم هاي قاب خمشي حاوي مهاربند واگرا و تعيين ميزان تاثيرگذاري اين نوع سيستم مي باشد. مشاهده شد كه با افزايش تعداد طبقات، نسبت ظرفيت باربري ابتدا افزايش و سپس كاهش مي يابد و انتظار مي رود دو سيستم در تعداد طبقات بالاتر به نسبتي ثابت ميل پيدا كنند. نسبت ظرفيت باربري سيستم دوگانه به سيستم قاب خمشي به طور متوسط، 36/5 برابر مي باشد. با افزايش تعداد طبقات از ميزان اختلاف تغييرمكان ها كاسته مي شود به طوريكه در تعداد طبقات 5 و 9 تقريبا تغييرمكان ها يكسان مي شود. نسبت تغييرمكان متوسط براي 4 مدل مورد بررسي، 69/3 برابر مي باشد.