چالش هاي اجراي پروژه‎هاي آينده‎نگاري در ايران: مطالعه موردي دو پروژه در بافت نظامي

اين تحقيق ، به‏دنبال آن بوده است تا به روش مطالعه موردي دو پروژه اجراشده در يكي از نهادهاي دفاعي ، چالش‏هاي اجراي پروژه‏هاي آينده‏نگري و آينده‏پژوهي را استخراج كند. براي اين كار ، از طريق مشاهده و مصاحبه عميق با اعضاي تيم مجري ، نمايندگان دو سازمان در پروژه‌ها ، و همچنين كارشناساني كه در كارگروه‌هاي تخصصي حضور داشتند ، اطلاعات مورد نياز گردآوري شده است. يافته‎هاي تحقيق نشان داده‎اند كه اين دو پروژه در مرحله تعريف و قلمروبندي با مشكل جدي مواجه بوده‏اند و بسياري از چالش‎هاي ايجاد شده نظير افزايش زمان اجرا ناشي از اين امر بوده است. عدم آشنايي نمايندگان سازمان با آينده‏پژوهي ، شفاف‏نبودن خواسته‏ها و انتظارتشان از پروژه‏ي آينده‏پژوهي ، ابهام سازمان در حوزه‎هايي كه بايستي مورد مطالعه قرار گيرند ، عدم درك صحيح از مفهوم بلندمدت ، وابستگي مسير (اسير گذشته بودن) و آن را خواب و رويا تصوركردن ، به دنبال نتايج قطعي گشتن توسط تصميم‎گيران ، دسترسي به منابع اطلاعاتي موثق و دقيق ، وجود اين ذهنيت در برخي از اعضاي سازمان‎ها كه خروجي‎هاي پروژه‎هاي آينده‎پژوهي دردي از دردهاي سازمان را رفع نمي‎كند ، از جمله چالش‎هاي قابل مشاهده در اين دو پروژه بود. اما آنچه كه از همه مشهودتر بود و مي‎توان به‎عنوان بزرگترين چالش از آن ياد كرد ، فقدان افراد تحليل‎گر در چنين پروژه‎هايي است كه باعث مي‎شود نتايج قابل اتكايي حاصل نشود.