بررسي روند تأمين سرپناه پس از سيلاب‌هاي پاكستان ۲۰۱۲-۲۰۱۰

در پي سيل سال 2010 پاكستان، دولت و سازمان‌هاي مرتبط، ساخت سرپناه ارزان قيمت و انعطاف‌پذير را پيش گرفتند؛ تا به نيازهاي دوران اضطرار و بازتواني توأماً پاسخ دهند. هدف اصلي پژوهش، شناخت روند تهيه سرپناه با ارائه كمك‌هاي فني به افراد است. مقاله ضمن مرور ويژگي‌هاي سيل در سال‌هاي 2010 تا 2012، به توضيح مراحل اضطرار و بازتواني شناخت انواع سرپناه در مرحله اسكان موقت و فرآيند تبديل آن به اسكان دائم و راهبردهاي تأمين سرپناه توسط دولت پاكستان مي‌پردازد كه با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي، مرور متون تخصصي، گزارش سازمان‌هاي مرتبط با تأمين سرپناه و جست‌وجوي منابع اينترنتي به انجام رسيده است. مقاله در نهايت نتيجه مي‌گيرد كه مقياس و طبيعت سانحه در فرآيند تأمين مسكن مؤثر بوده و دسترسي به زمين پس از سيل مهم و در استراتژي‌هاي تأمين سرپناه تأثيرگذار است. ساخت سرپناه موقت ارزان قيمت با استفاده از مصالح محلي و تبديل آن به سرپناه دائم به همراه روش‌هاي كاهش خطر، شناخت پتانسيل‌هاي بومي و آموزش افراد محلي مي‌تواند بازتواني را تسريع و به ساخت جامعه تاب‌آورتر در برابر سوانح احتمالي آينده منجر شود.