پياده‌سازي سيستم مديريت ايمني در شناسايي حوادث كارگاههاي كوچك عمراني

رعايت مسائل ايمني و بهداشت محيط كار در كليه كارگاه‌ها از الزامات قانوني، انساني و سرمايه‌اي محسوب مي‌گردد. بيان برنامه‌هاي ايمني و بهداشت حرفه‌اي در نظر اول كارخانجات و صنايع بزرگ را به ذهن تداعي مي‌كند؛ اما در واقع كارگاه‌هاي كوچك بخش خدمات به مراتب در معرض مخاطرات بيشتري قرار داشته و مراقبت‌هاي كمتري براي كارگران آنان صورت مي‌گيرد. بر اساس سرشماري عمومي نفوس و مسكن در سال 1390 تعداد جمعيت شاغل كشور 25476000 نفر بوده كه 18% آنان در بخش كشاورزي، 91/47 % در بخش خدمات و 71/31 % در بخش صنعت فعاليت دارند. علاوه بر آنكه جمعيت بيشتري از كارگران در بخش خدمات به كار اشتغال دارند بهره‌مندي آنان از خدمات ايمني و بهداشت حرفه‌اي به مراتب كمتر است. در اين مطالعه به بررسي چالش‌هاي بخش خدمات از نظر برنامه‌هاي بهداشت حرفه‌اي و مقايسه آن با شرايط و وضعيت كارخانجات صنعتي بزرگ پرداخته شده ازجمله اين موارد وجود تشكيلات بهداشت حرفه‌اي در كارخانجات (كميته حفاظت فني و بهداشت كار، خانه بهداشت كارگري، ايستگاه بهگر)، وجود تشكل‌هاي كارگري (شوراي اسلامي كار)، وجود طبقه‌بندي مشاغل، شرايط ساعت كار، مزاياي آموزشي و امكان بهره‌مندي كارگران از دوره‌هاي آموزشي، شكل برقراري رابطه كارگر-كارفرما، نقش دستگاه‌هاي نظارتي در بازديد و پيگيري موضوعات ايمني و بهداشتي در كارگاه‌ها، وجود نظام ثبت و گزارش دهي در كارخانجات، مي‌باشد كه در هر مورد تفاوت‌ها در كارگاه‌هاي كوچك و بزرگ مورد بررسي قرار گرفته و نتيجه گرفته شده كه در كارگاه‌هاي كوچك با وجود اشتغال تعداد كارگراني به مراتب بيشتر از كارخانجات بزرگ اما بهره‌مندي اين كارگاه‌ها از خدمات ايمني و بهداشتي در همه حوزه‌هاي نظارتي، تشكيلاتي، آموزشي و ... بسيار كمتر از كارخانجات بوده است و در پايان پيشنهاداتي در زمينه برقراري شرايط آموزشي، مشاوره‌اي، تسهيلات محيط كار، برقراري امكانات ارائه خدمات بهداشتي در مجتمع‌هاي كارگاهي و كارگاه‌هاي كوچك براي بهبود شرايط ايمني و بهداشت اين كارگاه‌ها ارائه گرديده است.