الگوهاي اسكان موقت پس از زلزله و نحوه انطباق مردم بومي با آن، در منطقه امريكاي لاتين؛ مطالعه موردي: شيلي و پرو

هرساله نقاط مختلف جهان دستخوش سوانح طبيعي مي‌شود، از مهم‌ترين عواملي كه پس از وقوع اين سوانح بايد مورد توجه قرار گيرد، جمعيتي است كه پس از بروز سانحه به هر دليلي بي‌خانمان شدند. در منطقه امريكاي لاتين نوعي اسكان موقت با استفاده از مصالح ساده و طراحي انعطاف‌پذير وجود دارد كه در سال‌هاي 2007 و 2010 در پرو و شيلي مورد استفاده بي‌خانمان‌ها قرار گرفت. هدف از اين پژوهش بررسي نحوه انطباق مردم با دو سبك متفاوت زندگي با اين شيوه از اسكان موقت است. پژوهش حاصل از نوع مروري به روش كتابخانه‌اي مي‌باشد و در دو بخش بررسي شده است. در هر بخش ابتدا خلاصه‌اي درباره ماهيت سانحه مورد نظر و امداد اضطراري بيان و در ادامه به اسكان موقت و شيوه برخورد مردم با آن پرداخته شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه ساخت سرپناهي ارزان‌قيمت و متناسب با شرايط اقليمي منطقه و با استفاده از مصالح بومي، امكان مشاركت مردم در تكميل فرآيند اسكان موقت را فراهم مي‌كند. مثلاً در شيلي افزودن عايق‌بندي حرارتي و رطوبتي متناسب با نياز اقليمي منطقه و در پرو افزودن حياط نيمه‌خصوصي و همچنين استفاده از اسكان موقت به‌عنوان بخشي از اسكان دائم حاكي از آن است، اين نوع از سرپناه كه متناسب با شرايط مالي بي‌خانمان‌ها بوده و امكان گسترش آن متناسب با سبك‌هاي مختلف زندگي را فراهم آورد، علاوه بر اين‌كه هزينه كمي براي دولت داشته توانسته است رضايت مردم دو ناحيه با نيازها و دو سبك نسبتاً متفاوت زندگي را به دنبال داشته باشد.