دسترسي به آموزش عمومي و همگاني

مسلم است كه انسان بدون تربيت و تعليم نمي‌تواند در زندگي فردي و اجتماعي خود موفقيتي كسب كند. انسان‌ها در تمامي زمان‌ها و مكان‌ها احتياج به آموزش داشته‌اند. چه آن همان‌كه انسان به‌صورت بدوي زندگي مي‌كرد، چه در قرون و اعصار ميانه، چه در زمان حاضر كه علم و معرفت و هنر از پيشرفت اعجاب‌آوري برخوردار است و چه در زمان‌هاي آينده كه زندگي انسان با تغييرات ديگري مواجه خواهند شد، انسان پيوسته نيازمند آموزش بوده و خواهد بود. انسان بدوي براي استفاده از ابزار اوليه و نيز چگونگي مواجه‌شدن با شرايط و موقعيت‌ها و خطرات، بايد آموزش مي‌ديد. در فرازهاي ديگر تاريخ نيز اين آموزش‌ها به‌مقتضاي شرايط و محيط، دگرگون‌شده، ولي پيوسته براي زندگي ضروري بوده است. در شرايط كنوني، علاوه بر آموزش‌هايي كه كودكان، نوجوانان و جوانان در مراكز آموزشي مي‌بينند و براي زندگي اجتماعي آماده مي‌شوند و نيز افزون بر كارآموزي‌هايي كه شاغلان مشاغل گوناگون به‌منظور كسب آمادگي‌هاي بيشتر براي انجام وظايف خود سپري مي‌كنند، همگي افراد احتياج به آموزش‌هايي دارند كه اصطلاحاً آموزش‌هاي عمومي يا همگاني ناميده مي‌شود. پژوهش حاضر باهدف بررسي ابعاد آموزش عمومي و همگاني صورت گرفته و براي انجام پژوهش به مطالعه اسناد و كتب و مقالات مرتبط در حوزه موضوع پرداخته‌شده و سپس مباحث مناسب استخراج و بر اساس عناوين مناسب دسته‌بندي و درنهايت مورد تحليل و بررسي قرار گرفت.