پارامتر هاي معماري در پدافند غير عامل

حملات هوايي به مناطق شهري، امروزه به عنوان يك روش معمول در تمامي جنگ ها شناخته مي شوند؛ لذا ارائه برنامه­هايي به منظور كاهش اثرات ناشي از آن بر شهرها ضروري به نظر مي آيد. شهرسازي به عنوان يك دانش كاربردي، از طريق مداخله در ابعاد مختلف شهرها، مي تواند زمينه كاهش آسيب پذيي شهرها در محلات هوايي را فراهم آورد. امروزه با پيشرفت هاي صورت گرفته در فناوري تسليحات و تجهيازت نظامي، ساختمان هاي شهري بيشتر در معرضي خطر تهاجم قرار گرفته است. از مهمترين عوامل افزايش دهنده تلفات انساني در حملات نظامي به مناطق شهري، شهرسازي غيراستاندارد و غيرمنطبق ساختمان ها با اصولي همچون مكان گزيني و جانمايي بهينه ساختمان، پراكندگي مناسب بنا، ردعايت اصول اختفا، استتار و فريب، درجه مرمت پذيي بالاي ساختمان در ارتباط با پدافند غيرعامل است. آرايش فضاهاي ساختماني و نحوه ارتباط با پيرامون، امكانات ويژه اي را براي نجات جان افراد ايجاد نمده و باعث بهبود عملكرد و كاهش آسيب پذيري آن مي شود. اين تحقيق با روش توصيفي- تحليلي به دنبال بررسي نقش پدافند غيرعامل در برنامه ريزي ساختمان هاي عمومي شهري كه نتايج كلي آن در راستاي شهر ايمن، شهر قدرت و شهربازدارنده است. نتايج حاكي از آن است، فرآيند مناسب برنامه ريزي به منظور كاهش آسيب پذيري ساختمان هاي عمومي شهر را مي توان شامل چهار مرحله اصلي، تدوين اهدا، شناخت وضع موجود، تحليل آسيب پذيري، تدوين راهبردها دانست