استفاده از داده هاي سنجش از دور در تعيين محدوده يخچالهاي زردكوه

يخچالها طبيعي متاثر از فاكتورهاي اقليمي بوده و لذا به عنوان يك شاخص موثر در بررسي تغييرات اقليمي، مطالعه مي شوند. اگرچه بررسي هاي مورفومتريك يخچالهاي طبيعي بر اساس تجزيه و تحليل داده هاي بازتابي سنجنده هاي ماهواره اي، امكان اندازه گيري رخنمون هاي يخ را فراهم مي سازد، اما شناسايي و تعيين محدوده يخچال هاي مدفون شده در زير واريزه ها و به تبع آن تعيين محدوده واقعي يخچال و ساير پارامتر هاي آن از جمله سطح و حجم يخچال بر اساس باند هاي اپتيكي تصاوير ماهواره اي امكان پذير نمي باشد. از طرفي وجود منبع سرمايشي يخ در زير واريزه ها كه منجر به كاهش قابل توجه دماي سطح واريزه نسبت به مناطق اطراف ميگردد، وجه تمايزي براي تفكيك يخچال هاي طبيعي پوشيده شده توسط واريزه ها محسوب ميگردد. در اين تحقيق گسترش يخچالهاي طبيعي ارتفاعات زردكوه با تحليل تلفيقي داده هاي حرارتي، اپتيكي (سنجنده هاي OLI و TIRS لندست 8) بر اساس روش تك پنجره و داده هاي رقومي ارتفاعي تعيين گرديده است. به اين منظور، پس از اعمال تصحيحات راديومتريك و هندسي، دماي درخشندگي محاسبه و سپس بر اساس شاخص پوشش گياهي تفاضلي نرمال شده و مقدار ضريب گسلندگي سطح زمين (LSE) ، دماي سطح زمين (LST) محاسبه گرديده است. بر اساس نتايج اين تحقيق سطح پهنه هاي يخچالي (سطح توام يخ و يخ مدفون زير واريزه ها) در مرداد ماه 1396 برابر با 201 هكتار بوده است كه در مقايسه با تحقيقات قبلي، كاهش چشمگير پهنه هاي يخي را در دهه گذشته نشان مي دهد.