چكيده فارسي :
اسب در تعزيه زينت افزاي مجلس و نمايانگر رشادت ها و دلاوري هاست. رنگ اسب و نقش شبيه خوان رابطه ي بسيار تنگاتنگي دارد و تماشاچي نقش مورد نظر را با رنگ اسب وي در ذهن تجسم مي كند. رجز خواني درباره ي اسب از ديگر موضوعات جالب توجه در تعزيه است كه هر نقشي به اقتضاي زمان و ويژگي هاي رفتاري اسبش، اشعاري را در اوصاف آن مي خواند. اسب تعزيه بايد سواري نرم و رهواري داشته باشد و بتواند به سرعت دور خود و هم چنين به چپ و راست بگردد، بايستد و به حركت درآيد. اسب بايد مطيع سواركار و به اصطلاح سر نرم باشد. به طور كلي اسب تعزيه بايد از جمع نترسد و شرارت نكند و به خصوص تابع حركات سواران ديگر نباشد. در يك جمع بندي كلي به اين نتيجه مي رسيم كه اسب كرد به لحاظ خصوصياتي كه دارد توانايي انجام حركاتي را كه لازمهي يك اسب تعزيه است، داراست. روش اسب كرد خصوصا در قدم و چهار نعل بسيار زيبا، پر قدرت و ديدني است و بسيار سر و دم مي گيرد و چون اكثر ميدان هاي تعزيه نسبت به ميادين ورزشي كوچكتر است، بهتر مي تواند در ميدان تعزيه حركت كند و زينت خاصي به مجلس مي بخشد. اكثر ويژگي هايي كه ذكر شد در يك اسب چوگان مي توان پيدا كرد و بيشتر خصوصيات اسب تعزيه و اسب چوگان به يكديگر شباهت دارد.
