ارزيابي ظرفيتهاي ژئومورفوتوريستي استان خراسان شمالي با استفاده از مدلSWOT

ژئومورفوتوريسم، يكي از روش‎هاي مطالعاتي نوين در ارتباط مشترك با حوزه‎ي علوم زمين و گردشگري است، كه بر شناسايي ژئومورفوسايتها1 يا مكان‎هاي ويژه‎ي ژئومورفولوژي استوار است. ژئومورفوسايت‎ها از مفاهيم جديدي هستند كه با تاكيد بر تعيين مكان‎هاي ويژه، وارد ادبيات گردشگري شده اند .جذابيت‎هاي گردشگري متناسب با ميزان جذابيت‎هاي خود مي‎توانند گردشگران را به سوي خود جلب كنند. در واقع ساختار گردشگري يك مكان در برگيرنده عواملي است كه مي‎تواند انگيزه بيشتري را براي تقاضاي گردشگري در آن مكان فراهم آورد .(Law:2002 )جاذبه‎هاي ژئومورفولوژيكي ، آب و هوايي، آبهاي شفا بخش، پوشش گياهي و گونه هاي جانوري، همراه با غارها و جريان آبها در مطالعات و سياست گذاريهاي اقتصادي توريسم ازجمله مهمترين عوامل به حساب مي آيند.(Fenne:1999) اگر تنوع زمين‎شناختي منطقه يا كشوري زياد و يا منحصر به فرد باشد، آن كشور قابليت تبديل شدن به مقصد ژئوتوريسمي را داراست. مقاصد ژئوتوريسمي در مقايسه با مقاصد اكوتوريسمي انعطاف بيشتري دارند و علاوه بر طبيعت، گاه در صورت وجود پتانسيل در محيطهاي شهري هم اجراشدني هستند(حاج عليلو و نكويي صدر،1390). ارتباط بين گردشگري با مكانهاي زمين شناسي و ويژگيهاي آنها، شامل سايتهاي ژئومورفولوژي و مناظر مي‎تواند به عنوان يك پديده جديد و زير مجموعه اي از زمين شناسي و گردشگري مطرح شود. جاذبه هاي ژئومورفوتوريسم از سرمايه هاي منحصر به فرد هر كشور و منطقه به شمار مي رود كه شناسايي، طبقه بندي و برنامه ريزي آن، جهت توسعه ي گردشگري علمي از اهميت بسيار زيادي برخوردار است . اين شاخه از گردشگري به طور ويژه با رعايت ضوابط و استاندارد هاي بين المللي به معرفي پديده هاي حاصل از زمين شناسي و ژئومورفولوژي به گردشگران همراه با حفظ هويت مكاني آنها مي پردازد و نيز مشاهده ي اين گنجينه را ساماندهي و هدفمند نموده و از تخريب آن توسط انسان جلوگيري مي كند و زمينه را براي توسعه‌ي منطقه فراهم كند. لذا بر مجموعه‌اي از ويژگيهاي جغرافيايي، زمين شناسي، زيست محيطي، فرهنگي، ميراث باستاني تأكيد دارد.امروزه پديده‎ي گردشگري واكوتوريسم ، به لحاظ درآمدزايي فراوان آن، بسياري از كشورهاي جهان را بر آن داشته است كه سرمايه گذاري زيادي را به اين بخش اختصاص دهند.